Z fragmentu kości znalezionego na Syberii udało się wyodrębnić DNA, którego analiza wykazała, że zawiera ono chromosomy neandertalskiej kobiety i denisowianina. To pierwszy przypadek szczątków wspólnego potomka tych gatunków człowiekowatych.

Svante Pääbo z Instytutu Antropologii Ewolucyjnej im. Maxa Plancka w Lipsku nazywa odkrycie "znalezieniem igły w stogu siana". 

Według Pääbo znalezisko to wskazuje, że różne gatunki przodków człowieka, w tym przodkowie ludzi żyjących dziś na ziemi, miały niewiele oporów przed parowaniem się z przedstawicielami innego gatunku człowiekowatych.

- Zaczynam sądzić, że kiedy różne grupy się spotykały, nie miały oporów przed krzyżowaniem się ze sobą - mówi.

Ok. 40 tysięcy lat temu - jak przypomina "The Guardian" - zachodnia część Eurazji była zamieszkiwana przez neandertalczyków, a wschodnia - przez denisowian. Obie grupy oddzieliły się od siebie w rozwoju ok. 390 tys. lat temu, ale co pewien czas wchodziły sobie w drogę - pisze brytyjski dziennik.

Miejscem takiego spotkania była np. tzw. Denisowa Jaskina w paśmie górskim Ałtaj na Syberii. To w niej znaleziono jedyne jak dotąd szczątki denisowian, ale także szczątki neandertalczyków.

Kość dziecka, które okazało się potomkiem neandertalki i denisowianina, jak wykazały badania DNA, należała do dziewczynki, która w momencie śmierci, ok. 50 tys. lat temu, miała 13 lat. Viviane Slon, autorka artykułu na temat odkrycia w magazynie "Nature" zwraca uwagę, że ojciec dziewczynki - denisowianin - jak wykazuje analiza DNA, miał neandertalskich przodków. - To sugeruje, że przedstawiciele tych grup spotykali się i rozmnażali znacznie częściej, niż dotychczas myśleliśmy - mówi.

Odkrycie to sugeruje z kolei, że neandertalczycy i denisowianie nie musieli wyginąć w wyniku konfliktów z przodkami współczesnego człowieka, ale po prostu zostali "wchłonięci" przez populację homo sapiens. Dlatego np. współcześni ludzie noszą w sobie ok. 2 proc. neandertalskiego DNA, a połowa genomu neandertalczyków przetrwała do dzisiejszych czasów.

Sharon Browning z Uniwersytetu w Waszyngtonie wskazuje, że znalezienie fragmentu kości bezpośredniego potomka neandertalki i denisowianina było mało prawdopodobne, chyba że krzyżowanie się tych gatunków, w niektórych miejscach, takich jak Denisowa Jaskinia, nie było niczym niezwykłym.