Ochrę wykorzystywano od epoki lodowej jako naturalny, nieorganiczny pigment. Ilość i rozdrobnienie tlenków wpływa na jej barwę – od żółtej do brązowej.

Czerwoną kredkę odkopano w Scarborough w południowo-zachodniej Anglii, w torfowisku na terenie dawnego jeziora. Odkrycia dokonali archeolodzy z Uniwersytetu w Yorku. Kredka ma 22 mm długości i 7 mm grubości. Jeden z jej końców był początkowo zaokrąglony, ale w trakcie użytkowania stał się cieńszy. Kredka mogła być używana do ozdabiania ludzkiego ciała albo wyrobów ze skór.

Po drugiej stronie tego samego torfowiska archeolodzy odkopali wielką bryłę ochry. Jej powierzchnia jest prążkowana, wyraźnie żłobkowana – ślady te powstały, gdy drapano ją, aby uzyskać sproszkowaną ochrę.