3) pobraniu przez funkcjonariusza Policji wymazu ze śluzówki policzków, jeżeli jest to nieodzowne i nie zachodzi obawa, że zagrażałoby to zdrowiu oskarżonego lub innych osób. W stosunku do osoby podejrzanej można dokonać badań lub czynności, o których mowa w pkt 1, a także, przy zachowaniu wymagań określonych w pkt 2 lub 3, pobrać krew, włosy, wymaz ze śluzówki policzków lub inne wydzieliny organizmu.
Oskarżonego lub osobę podejrzaną wzywa się do poddania się obowiązkom wskazanym powyżej. W razie odmowy poddania się im oskarżonego lub osobę podejrzaną można zatrzymać i przymusowo doprowadzić, a także stosować wobec nich siłę fizyczną lub środki techniczne służące obezwładnieniu, w zakresie niezbędnym do wykonania danej czynności.
Wezwanie oskarżonego do osobistego stawiennictwa
Oskarżony ma obowiązek:
1) zawiadamiać organ prowadzący postępowanie o każdej zmianie miejsca swego zamieszkania lub pobytu trwającego dłużej niż siedem dni, w tym także z powodu pozbawienia wolności w innej sprawie,
2) stawić się na każde wezwanie w toku postępowania karnego, jeżeli pozostaje na wolności.
O obowiązku tym należy oskarżonego uprzedzić przy pierwszym przesłuchaniu. W razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego można zatrzymać i sprowadzić przymusowo.
Ograniczenie liczby obrońców
Oskarżony może mieć jednocześnie nie więcej niż trzech obrońców, bez względu na to, jakie popełnił przestępstwo.
Wyznaczenie obrońcy z urzędu
Jeżeli podejrzany, który nie ma obrońcy z wyboru, w sposób należyty wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny, może żądać, aby mu wyznaczono obrońcę z urzędu.
Lista obrońców
Obrońca z urzędu wyznaczany jest z listy obrońców. Wniosek o wyznaczenie obrońcy z urzędu prezes sądu, sąd lub referendarz sądowy rozpoznaje niezwłocznie.
Oskarżycielem publicznym przed wszystkimi sądami jest:
A. wyłącznie prokurator,
B. prokurator. Inny organ państwowy może być oskarżycielem publicznym z mocy szczególnych przepisów ustawy określających zakres jego działania,
C. prokurator lub pokrzywdzony działający jako strona w charakterze oskarżyciela posiłkowego.
Odp. B; art. 45 § 1 i 2 KPK
W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego udział prokuratora w rozprawie:
A. jest obowiązkowy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej,
B. jest zawsze obowiązkowy,
C. nie jest obowiązkowy.
Odp. A; art. 46 KPK
O wyłączeniu prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze oraz oskarżyciela publicznego orzeka prokurator:
A. nadzorujący postępowanie,
B. bezpośrednio przełożony nad prokuratorem nadzorującym postępowanie,
C. nadzorujący postępowanie lub bezpośrednio przełożony. Odp. C; art. 48 § 1 KPK
Za pokrzywdzonego, który nie jest osobą fizyczną, czynności procesowych dokonuje:
A. organ uprawniony do działania w jego imieniu,
B. osoba fizyczna upoważniona do działania w jego imieniu,
C. osoba fizyczna lub organ uprawniony do działania w jego imieniu.
Odp. A; art. 51 § 1 KPK
W razie śmierci pokrzywdzonego prawa, które by mu przysługiwały, mogą wykonywać osoby najbliższe, a w wypadku ich braku lub nieujawnienia:
A. prawa te wygasają,
B. prokurator, działając na wniosek właściwej instytucji finansowej, samorządowej lub społecznej,
C. prokurator, działając z urzędu. Odp. C; art. 52 § 1 KPK
Oskarżyciel posiłkowy, który odstąpił od oskarżenia, w trakcie dalszego procesu:
A. nie może ponownie przyłączyć się do postępowania,
B. może ponownie przyłączyć się do postępowania za zgodą prokuratora,
C. może ponownie przyłączyć się do postępowania za zgodą sądu. Odp. A; art. 57 § 1 KPK
W razie śmierci oskarżyciela prywatnego:
A. postępowanie w każdym przypadku umarza się,
B. postępowanie w każdym przypadku toczy się dalej, a osoby najbliższe mogą wstąpić w prawa zmarłego,
C. postępowanie zawiesza się, a osoby najbliższe mogą wstąpić w prawa zmarłego, przy czym jeżeli w zawitym terminie trzech miesięcy od dnia śmierci oskarżyciela prywatnego osoba uprawniona nie wstąpi w prawa zmarłego, sąd lub referendarz sądowy umarza postępowanie.
Odp. C; art. 61 KPK
W postępowaniu przed sądem okręgowym oskarżony:
A. nie musi mieć obrońcy,
B. musi mieć obrońcę, ale tylko wtedy, gdy jednocześnie zarzucono mu zbrodnię,
C. musi mieć obrońcę i to niezależnie od tego, czy zarzucono mu zbrodnię.
Odp. B; art. 80 KPK
Ilu maksymalnie obrońców może mieć w postępowaniu jurysdykcyjnym oskarżony, któremu zarzucono popełnienie zbrodni zabójstwa?
A. 3,
B. 5,
C. 7.
Odp. A; art. 77 KPK
Oskarżony w postępowaniu karnym nie musi mieć obrońcy, jeżeli:
A. nie ukończył 18 lat,
B. nie włada językiem polskim,
C. jest niemy.
Odp. B; art. 79 § 1 KPK
Za podejrzanego uważa się osobę, co do której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów. Osobę natomiast, której bez wydania takiego postanowienia postawiono zarzut w związku z przystąpieniem do przesłuchania w charakterze podejrzanego:
A. nie można uznać za podejrzanego,
B. również uważa się za podejrzanego,
C. nie można uznać za podejrzanego, z jednym wyjątkiem określonym w ustawie.
Odp. B; art. 71 § 1 KPK
Dalszy ciąg materiałów i pytań z procedury karnej przedstawimy 24 września
Zobacz także cykl artykułów "Jak się dostać na aplikację"
