W przypadku wzajemnego świadczenia usług, tj. gdy świadczeniobiorca jest równocześnie świadczeniodawcą (i odwrotnie), wówczas mamy do czynienia z tzw. świadczeniami częściowo odpłatnymi, o których mowa w art. 11 ust. 2b ww. ustawy, który stanowi, iż jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Oznacza to, że należy ustalić wartość otrzymanego świadczenia, a następnie pomniejszyć ją o ustaloną wartość własnego świadczenia traktowanego jako forma odpłatności za otrzymane świadczenie. Ustalenia wartości obu świadczeń należy dokonać zgodnie z zasadami określonymi w art. 11 ww. ustawy. Tym samym w przypadku różnicy pomiędzy wartościami świadczeń przychód powstanie jedynie po stronie osoby, która otrzymała świadczenie o wyższej wartości niż to, które sama dała. W przypadku ustalenia zgodnie z powołanymi powyżej przepisami, że wartość świadczeń jest taka sama przychód nie powstaje po żadnej ze stron. Należy podkreślić, iż nie można przyjąć, że wartość rynkowa jednej godziny czyszczenia okien jest równa wartości rynkowej jednej godziny nauki np. języka angielskiego.
Wobec powyższego wartość nieodpłatnego świadczenia lub wartość świadczenia częściowo odpłatnego, stanowi realną korzyść podatnika. W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się bowiem każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik. Wobec faktu, iż nie ma możliwości zakwalifikowania ww. korzyści do jakichkolwiek zwolnień przewidzianych w art. 21 ust. 1, art. 52, 52a i 52c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku stanowią one, co do zasady, przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.
Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów. Zatem korzyści, jako przysporzenie majątkowe (w przedmiotowej sprawie wartość nieodpłatnego świadczenia bądź świadczenia częściowo odpłatnego) nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem. Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego (korzyść) tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.
Reasumując:
- w przypadku gdy członek „Banku Czasu” (świadczeniodawca) świadczy pomoc drugiemu członkowi „Banku” (świadczeniobiorcy) bez wzajemnego świadczenia sobie usług, wówczas świadczeniobiorca osiąga przychód z nieodpłatnego świadczenia w wysokości wartości jednogodzinnej usługi ustalonej na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług tego samego rodzaju i gatunku lub jeżeli świadczeniodawca świadczy usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej na podstawie cen stosowanych wobec innych odbiorców pomnożonej przez ilość godzin świadczenia tej usługi, - w przypadku gdy członkowie „Banku Czasu” świadczą sobie wzajemnie pomoc (są równocześnie świadczeniobiorcami i świadczeniodawcami), wówczas przychód osiąga ten członek „Banku Czasu”, którego wartość jednogodzinnej usługi ustalonej na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług tego samego rodzaju i gatunku lub na podstawie cen stosowanych wobec innych odbiorców pomnożonej przez ilość godzin świadczenia tej usługi jest wyższa od wartości jednogodzinnej usługi ustalonej na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług tego samego rodzaju i gatunku lub na podstawie cen stosowanych wobec innych odbiorców pomnożonej przez taką samą ilość godzin świadczenia tej usługi. Wówczas przychodem jest różnica między ww. wartościami i stanowi przychód z tzw. świadczeń częściowo odpłatnych. Z wniosku wynika, iż pomoc mierzona jest w godzinach: godzina za godzinę niezależnie od wykonywanej czynności.
Ponadto z wniosku wynika, iż wnioskodawca będzie również udzielać świadczeń poprzez wolontariuszy.
Zgodnie z art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2003 r. Nr 96, poz. 873 ze zm.), przez „wolontariusza” rozumie się osobę, która ochotniczo i bez wynagrodzenia wykonuje świadczenia na zasadach określonych w ustawie.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 117 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych świadczeń od wolontariuszy, udzielanych na zasadach określonych w ustawie o działalności pożytku publicznego.Ilekroć w ustawie jest mowa o ustawie o działalności pożytku publicznego oznacza to ustawę z dnia 24 kwietnia 2003r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz.U. Nr 96, poz. 873) (art. 5a pkt 16 ww. ustawy).
Wobec tego należy wyjaśnić, że osoby otrzymujące świadczenia od wolontariuszy osiągają z tego tytułu przychód, który jest zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż zwolnienie ma miejsce pod warunkiem, że świadczenia są udzielane na zasadach określonych w ustawie o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. W niniejszej sprawie uzasadnioną wątpliwość budzi okoliczność, że z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż osoby dokonujące świadczeń na rzecz innych osób będą otrzymywały w zamian inne świadczenia, czyli formę odpłatności. Należy wyjaśnić, że ustawa o działalności pożytku publicznego i wolontariacie nie stanowi przepisów prawa podatkowego, o których mowa w art. 3 pkt 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, a tym samym Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów nie jest uprawniony do interpretacji przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie i stwierdzenia, czy opisane we wniosku działania będą spełniały przesłanki określone dla świadczeń udzielanych przez wolontariuszy.
Nadmienić jednak należy, że organy podatkowe w toku prowadzonych postępowań podatkowych mają prawo dokonać oceny dokonanych przez podatników czynności pod kątem obejścia przepisów prawa podatkowego.
Ponadto informuje się, że z treści art. 21 ust. 1 pkt 113 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń otrzymanych przez wolontariuszy od organizacji pozarządowych, organów administracji publicznej, podmiotów, jednostek organizacyjnych, wymienionych w art. 42 ustawy o działalności pożytku publicznego, z tytułu szkoleń, badań lekarskich, wyżywienia, wyposażenia w środki ochrony osobistej, składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków opłacanych na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
W świetle powyższego stwierdza się, że stanowisko wnioskodawcy jest [b]nieprawidłowe[/b].
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
