Małysz w gronie faworytów

[b]Rz: Wystartuje pan 26 grudnia w Zakopanem czy zrezygnuje z walki o mistrzostwo Polski tak jak ze skakania przed świętami?[/b]

[b]Adam Małysz:[/b] To są decyzje trenera Hannu Lepistoe, nawet nie próbuję ich podważać. Zaproponował, by przed świętami nie skakać, tylko odpocząć, ale w drugi dzień świąt będę już walczył o kolejny tytuł. Następnego dnia jadę do Oberstdorfu na Turniej Czterech Skoczni.

[b]Mija dziesięć lat od pańskiego jedynego zwycięstwa w tych zawo- dach. Czuje pan upływ czasu?[/b]

Aż nie chce mi się wierzyć, że czas ucieka tak szybko. Jak się nad tym zastanawiam, to jestem przerażony. Nie tak dawno byłem jednym z najmłodszych skoczków, teraz należę do tych, którym coraz częściej zagląda się w metrykę.

[b]Lubi pan ten turniej?[/b]

Nie za bardzo. I chyba nie tylko dlatego, że wygrałem go tylko raz. Kiedyś naprawdę lubiłem skakać na starej Bergisel w Innsbrucku, dobrze czułem się też w Oberstdorfie, ale gdy skocznie przebudowano, uleciał gdzieś ich stary duch.

[b]Ale pan zawsze powtarzał, że jak skoczek jest w formie, to nie ma znaczenia, gdzie skacze. A pan jest w formie...[/b]

Po kontuzji kolana nie ma już śladu, więc może wreszcie ten turniej będzie dla mnie szczęśliwy.

[b]Która z czterech skoczni jest najtrudniejsza?[/b]

Bischofshofen. Na niej bardzo dużo zależy od pogody. Jak źle powieje, trudno daleko wylądować. Do tego ten płaski rozbieg, niewygodny dla takich mikrusów jak ja.

[b]To będzie sezon Thomasa Morgensterna czy Adama Małysza?[/b]

Na razie „Morgi” skacze tak jak wtedy, gdy w cuglach wygrywał Puchar Świata. Jest mocny, nie popełnia błędów. Ja nie skaczę jeszcze tak równo. Ma piekielnie silne odbicie i wykorzystuje to na progu. Jego styl jest specyficzny, po wybiciu idzie mocno w górę, więc wiatr wiejący w plecy nie przeszkadza mu tak bardzo jak innym. Dawniej robiłem tak samo, teraz lecę bardziej płasko, niżej nad zeskokiem, by nie wytracać prędkości.

[b]Czy Gregor Schlierenzauer po kolejnej kontuzji nie dojdzie do siebie?[/b]

Nie sądzę, z nim może być tak jak z Simonem Ammannem na igrzyskach w 2002 roku. Po upadku w Willingen miał przymusową przerwę, która dobrze mu zrobiła. W Salt Lake City zdobył dwa złote medale.

[b]A propos Ammanna: na razie jest cieniem skoczka, który w Vancouver nie miał sobie równych...[/b]

Popełnia dużo błędów, ale jak się z nimi upora, znów będzie groźny. Pytanie tylko, czy miał w sobie tyle motywacji, by pracować ciężej niż przed rokiem. Jeśli nie, to może mieć problemy.

[b]Tak jak Janne Ahonen, jeden z najlepszych skoczków w historii?[/b]

Niepotrzebnie wracał w minionym sezonie. Teraz się męczy, ale to jego sprawa.

[b]Układ sił w dotychczasowych konkursach jest dla pana zaskoczeniem?[/b]

Jestem zawiedziony słabszą, niż oczekiwałem, postawą naszych skoczków. Ale ostatni konkurs w Engelbergu, w którym trzech Polaków było w dziesiątce, daje nadzieję, że będzie już tylko lepiej.

[b]A inni skaczą tak, jak pan oczekiwał?[/b]

Austriacy są mocni jak zawsze, a Finowie Matti Hautamaeki i Ville Larinto potwierdzają, że wyniki testów, które sygnalizowały ich znakomite przygotowanie, nie kłamały. Myślę, że obudzą się Norwegowie, bo mają wielkie możliwości.