W Polsce początku lat 90. byliśmy  zdeterminowani  iść na Zachód bez względu na skalę pomocy. Na Ukrainie nie ma jednomyślności.

To prawda, mieliśmy obsesję powrotu do Zachodu. Władze ukraińskie są pod tym względem letnie i raczej wolą balansować pomiędzy swoimi sąsiadami. Obawiam się, że to się kończy tak jak od 20 lat: marnowaniem czasu i zaniechaniem reform. Gdyby Ukraina unowocześniła gospodarkę, tematem nie byłby dziś ani gaz, ani miliard, 10 czy 20  miliardów euro, tylko to, jak najskuteczniej przyciągać inwestycje zagraniczne, poprawiać konkurencyjność przedsiębiorstw i modernizować państwo.

Jest pan zawiedziony Ukrainą?

Raczej Ukraińcy są zawiedzeni tym, że nie mogą korzystać z dobrodziejstw integracji tak skutecznie jak Polacy. A przy okazji, niech to będzie nauczka dla rodzimych eurosceptyków, którym za mało dobrodziejstw integracji europejskiej, za mało laboratoriów, autostrad, dróg, teatrów, muzeów, archiwów. Okazuje się, że Ukraińcy do tego wszystkiego jednak aspirują, co widać na ulicach Kijowa i innych miast.

Cała rozmowa jutro w "Rz"