Jedna z tez, które od ponad pięciu lat powtarzają się regularnie, dotyczy tego, że PiS się kończy. Ale do chwili, gdy na pełną skalę zacznie zmieniać się opozycja, każdy koniec PiS będzie tylko mirażem, a każde sondażowe straty będą do odrobienia, nawet jeśli już tylko częściowo. Dla obecnej opozycji przydatna będzie podróż w przeszłość.

Jak to się stało, że PiS przejął władzę i przestał być polityczną opozycją, chociaż nawet u władzy cały czas ustawia się w opozycji do elit z Brukseli czy innej, aktualnie potrzebnej stolicy. To jasne, że w drugiej kadencji zużyła się Platforma Obywatelska. Ale bez zmian w samym PiS nawet bez Donalda Tuska u steru mogłaby jeszcze rządzić. Po pierwsze, Jarosław Kaczyński zauważył, że nie ma sensu cały czas tylko komentować rzeczywistości. Trzeba tworzyć polityczne fakty, by to inni odnosili się do niego. Nie ma co iść do „centrum", tylko trzeba wyznaczać swoje, które stanie się punktem odniesienia. Stworzył Zjednoczoną Prawicę na zasadach akceptowalnych dla mniejszych partii. Wcześniej pokonał lub zmarginalizował całą realną polityczną konkurencję po prawej stronie. Najbardziej brutalna kampania tamtych czasów odbyła się na Podkarpaciu, gdy w 2013 r. kandydat PiS w wyborach uzupełniających do Senatu pokonał m.in. Kazimierza Ziobro z Solidarnej Polski. Ale nie tylko liczyła się polityczna konsolidacja. PiS zaczęło wygrywać w wyborach, takich jak te w Rybniku czy Elblągu. Partia zaczęła testować swoje pomysły w uzupełniających wyborach, a dzięki systematycznie budowanemu aparatowi społeczno-analitycznemu zaczęła dostrzegać trendy, dzięki czemu można było stworzyć ofertę, która była dla Polaków jasna i klarowna.