Tymczasem jednak w oczekiwaniu na przyznanie tych najsłynniejszych nagród filmowych na świecie, niezależnie od kształtu, jaki przybierze amerykańska ceremonia, w warszawskim Teatrze Rampa Jerzy Satanowski przygotowuje premierę widowiska muzycznego pod tytułem „Oskary, oskary… czyli piosenki ze statuetką”.
Są takie utwory, których słowa i muzyka natychmiast przywołują zapamiętane z filmu obrazy. Przykłady? Audrey Hepburn w „Śniadaniu u Tiffany’ego” w oknie nowojorskiego mieszkania śpiewająca „Moon River”. Katharine Ross i Paul Newman jeżdżący na rowerze w rytmie piosenki „Raindrops keep fallin” on my head” w filmie „Butch Cassidy i Sundance Kid”. Szybko przypominamy sobie sceny z rozmarzoną Dorotką (piosenka „Somewhere over the rainbow”) w „Czarnoksiężniku z Krainy Oz” albo finałowego tańca Jennifer Grey i Patricka Swayze w „Dirty Dancing” (do piosenki „The time of my life”).
Ale są też takie nagrania, które zdobywają większą sławę niż sam film. Nic więc dziwnego, że od 1934 roku Akademia Filmowa przyznaje nagrody Oscara twórcom muzyki i słów najlepszej oryginalnej piosenki filmowej.
W Teatrze Rampa posłuchamy nowych wersji nagradzanych piosenek znanych z wykonania takich gwiazd, jak: Barbra Streisand, Elton John czy Celine Dion. Autorami polskich przekładów są m. in. Andrzej Poniedzielski, Agnieszka Osiecka, Magda Czapińska czy Antoni Marianowicz. W widowisku Jerzego Satanowskiego wykonają je Dorota Osińska, laureatka m. in. I Nagrody Zamkowych Spotkań Śpiewajmy Poezję (Olsztyn, 1999 rok) i Robert Kowalski, aktor znany z innych spektakli Rampy – „Jajokracja” oraz „Sztukmistrz z Lublina”. Spektakl „Oskary, Oskary” uzupełni ściśle związana ze światem kina scenografia i animacje zawierające fragmenty najważniejszych światowych dzieł filmowych, które ułatwią widzom skojarzenie piosenek z obrazami, z których pochodzą.
Spektakl „Oskary, oskary…” przygotowuje Jerzy Satanowski, najbardziej znany jako kompozytor muzyki filmowej i teatralnej. Tworzył własne kompozycje do przedstawień takich reżyserów jak Erwin Axer, Izabella Cywińska, Laco Adamik czy Janusz Wiśniewski. Od lat pracuje też jako reżyser teatralny. W 2002 roku w Teatrze Na Woli stworzył nową scenę muzyczną „Biała Lokomotywa” i przez kilka lat czuwał nad jej działalnością. To tam powstały przygotowane przez niego przedstawienia takie jak „Śpiewniczek upiornych kantyczek”, „Rodzina Dreptaków” oraz „Ulica Szarlatanów”.
