Takie ważne stwierdzenie zawarł Sąd Najwyższy w wyroku z 9 stycznia 2008 r. (sygn. III CSK 196/07)
kończącego wieloletni spór dotyczący prawa do produkcji i sprzedaży listew wykończeniowych do glazury z tworzywa sztucznego.
Spór toczył się między dwoma spółkami jawnymi: Excellent Profile oraz Przedsiębiorstwo WIM. Pierwsza z nich wystąpiła do sądu o zakazanie konkurentom sprzedawania produkowanych przez nich listew, nakazanie wycofania ich z obrotu i zamieszczenie w prasie przeprosin za naruszenie ich praw do wzoru użytkowego na te listwy.
Wspólnicy Excellent Profile wytwarzają je od 1994 r. W grudniu 1997 r. Urząd Patentowy udzielił im prawa ochronnego na wzór tych listew – „element narożnikowy” – na okres od 1994 do 12 kwietnia 2004 r. Spółka WIM także produkuje listwy do glazury pod nazwą N-Profile. Sąd I instancji uwzględnił w pełni roszczenia jej konkurentów. Oparł się na opinii biegłego, że listwa ta ma cechy odróżniające ją od listwy, na którą wspólnicy Excellent Profile mają prawo ochronne, ale są to cechy nieistotne. W rozwiązaniach przyjętych w listwie N-Profile nie ma nowości technicznej ani zwiększenia użyteczności w stosunku do listwy produkowanej przez Excellent Profile.
Sąd II instancji, choć w pełni podzielił ustalenia sądu I instancji, zmienił jego wyrok i żądanie wspólników Excellent Profile w całości oddalił. O takim rozstrzygnięciu zadecydowało wyłącznie to, że w toku postępowania sądowego w decyzji z maja 2005 r. UP udzielił wspólnikom WIM świadectwa ochronnego na wzór użytkowy w postaci listwy N-Profile. Decyzja ta działa wstecz od 1 marca 2001 r. Oznacza to – argumentował ten sąd – że WIM, produkując tę listwę, realizuje swoje prawo do wzoru ochronnego, a skoro tak, to nie można mówić o naruszaniu przez nią prawa do wzoru użytkowego przysługującego spółce Excellent Profile.