Elżbieta T. został prawomocnie skazana wyrokiem karnym przez Sąd Rejonowy w Hrubieszowie za oszustwa. Sąd przyjął, że przez kilka miesięcy kupowała od miejscowego przedsiębiorcy Henryka K. materiały budowlane o wartości 28,3 tys. zł, nie mając zamiaru zapłacić za towar, czym spowodowała straty w jego majątku.
W wyroku sąd zobowiązał Elżbietę T. do naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz Henryka K. 28,3 tys. zł. Wyrok zaopatrzony w klauzulę wykonalności stał się podstawą egzekucji kwoty wraz z odsetkami w wysokości 8,2 tys. zł (w tej sprawie toczyło się osobne postępowanie cywilne z powództwa przedsiębiorcy).
Elżbieta T. w procesie cywilnym zakwestionowała wysokość wyegzekwowanej kwoty. Domagała się od Henryka K. zapłaty 16 tys. zł, zarzucając mu bezpodstawne wzbogacenie. Roszczenie opierała na zeznaniu przedsiębiorcy złożonym w procesie karnym, w którym miał się przyznać, że otrzymał od niej 16 tys. zł.
SR w Hrubieszowie oddalił powództwo. Podkreślił, że sąd cywilny na podstawie art. 11 kodeksu postępowania cywilnego jest związany ustaleniami wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa. Skoro sąd karny wyrokiem ustalił wysokość szkody na 28,3 tys. zł i orzekł obowiązek naprawienia jej przez zapłatę tej kwoty na rzecz pokrzywdzonego przedsiębiorcy, to niedopuszczalne jest podważanie w procesie cywilnym ustaleń sądu karnego.
Sąd Okręgowy w Zamościu (sygnatura akt: I Ca 355/14) utrzymał wyrok w mocy. Podkreślił, że sąd cywilny związany jest ustaleniami prawomocnego wyroku skazującego zarówno co do popełnienia przestępstwa, jak i co do rozmiaru wyrządzonej tym przestępstwem szkody, jeśli ustalenie szkody stanowiło element stanu faktycznego objętego danym przestępstwem. Tak było w tym wypadku.
