Jeśli prawo pozwala na lokalizowanie „urządzeń obsługi infrastruktury technicznej", to nie oznacza, że w danym miejscu mogą powstać „urządzenia infrastruktury technicznej". Te pojęcia nie są bowiem tożsame.
40-metrowa stalowa wieża na betonowym fundamencie miała powstać w miejscowości Boniewice w woj. śląskim, na atrakcyjnym przyrodniczo terenie upraw rolniczych ze stanowiskami archeologicznymi. Spod obowiązującego tu zakazu zabudowy wyłączono „urządzenia obsługi infrastruktury technicznej". Starosta tarnogórski uznał, że stacja telefonii komórkowej jest właśnie takim urządzeniem. W pozwoleniu na budowę stwierdził więc zgodność inwestycji z ustaleniami planu zagospodarowania gminy Zbrosławice.
Od decyzji starosty odwołali się do wojewody śląskiego właściciele sąsiednich działek. Argumentowali, że plan wyłącza spod zakazu zabudowy jedynie „urządzenia obsługi infrastruktury technicznej", a nie „urządzenia infrastruktury technicznej", do jakich należy stacja telefonii komórkowej. Te ostatnie plan lokalizuje na innych terenach. Oba pojęcia nie są tożsame.
W zgodzie z taką oceną wojewoda uchylił decyzję starosty i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania. Spółka zaskarżyła decyzję wojewody do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Zwróciła uwagę, że planowane przedsięwzięcie jest inwestycją celu publicznego, którą chroni ustawa o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Ponieważ działka, na której ma być zrealizowana inwestycja, ma przeznaczenie rolnicze, a plan dla tego obszaru nie wprowadza zakazu lokalizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności, to zgodnie z przepisami wspomnianej ustawy nie można odmówić wydania pozwolenia na budowę. Sąd nie miał wątpliwości, że jest to inwestycja celu publicznego. Zgodnie z art. 46 ust. 1 i 2 ustawy o wspieraniu usług i sieci telekomunikacyjnych plan zagospodarowania nie może wprowadzać zakazu lokalizacji urządzeń telekomunikacyjnych na całym, objętym nim obszarze, uniemożliwiając realizację takiego celu publicznego. Nie oznacza to jednak, że organ gminy nie może korzystać ze swego władztwa planistycznego w zakresie lokalizacji inwestycji, ich rozmieszczenia czy ograniczeń co do rodzaju urządzeń telekomunikacyjnych – podkreślił.
WSA zgodził się też z poglądem, że pojęcie „urządzenie infrastruktury technicznej" nie jest tożsame z pojęciem „urządzenia do obsługi infrastruktury technicznej". Miejscowy plan dla gminy Zbrosławice rozróżnia oba te pojęcia, dopuszczając na wskazanych obszarach bądź to lokalizację „urządzeń infrastruktury technicznej", bądź „urządzeń do obsługi urządzeń infrastruktury technicznej". Skoro wojewoda stwierdził brak możliwości lokalizacji stacji na wskazanym terenie wobec niezgodności z planem, powinien uchylić decyzję starosty i zamiast kierować sprawę do ponownego rozpatrzenia – odmówić udzielenia pozwolenia na budowę stacji bazowej.
