Zaczęło się od niezwykłego spotkania aktorów z różnych pokoleń. Na scenie stanął Ignacy Gogolewski (rok ukończenia 1953). „Aktor to tak niewiele. Potrafi jednak odkryć cel drugiemu, sens istnienia" – deklamował, prowokując na moment publiczność do refleksji. Podobną atmosferę wprowadziła Natalia Sikora (2010), znakomicie wykonując „Jaskółkę uwięzioną".
Marian Kociniak (1959) stwierdził, że choć pięknie śpiewa, robić tego nie zamierza.
I uraczył widzów anegdotką, jak to jego północnokoreański kolega radził sobie z zadaniem nauczenia się na pamięć „Stepów akermańskich".
Na wezwanie rektora Andrzeja Strzeleckiego – pełniącego oczywiście rolę mistrza ceremonii – stawili się Marian Opania (1964) i Wiktor Zborowski (1973), którzy z wdziękiem wykonali jeden ze swoich popisowych wspólnych numerów o dwóch artystach, którzy szli do nieba.
Była Krystyna Janda (1975) z piosenką „Ekscentrycy". Piosenką o zgubnych skutkach wizyty w muzeum napisaną do muzyki „Grande Valse Brillante" Ewy Demarczyk rozbawiła publiczność Hanna Śleszyńska (1982). Jak zwykle brawurowy i wzruszający był występ Stanisławy Celińskiej (1969). Aktorka zaśpiewała – i zatańczyła – tekst do melodii z „Greka Zorby", po czym po prostu wyznała: „lubiłam tę szkołę".
