Matka była surowa i wymagająca – umacniała w niej kompleks niższości. Ojciec ignorował i faworyzował jej siostrę. A wujek zmuszał do małżeństwa z mężczyzną, którego nie kochała. Ismena przywołuje także tragiczne wydarzenie z dzieciństwa – młodszy brat zabił starszego. Rodzice, chociaż stracili syna, zachowywali się, jakby nic się nie stało.
[wyimek] [link=http://www.labodram.pl/]www.labodram.pl[/link][/wyimek]
Bohaterka egzystuje na granicy choroby psychicznej. Na przemian wybucha gniewem, zalewa się łzami i popada w otępienie. Rozpamiętuje przeszłość, nie potrafiąc ułożyć sobie życia. Jednak opowiadanie o traumach staje się terapią, w której uczestniczą widzowie. Sztuka pokazuje, jak jednostka próbuje uwolnić się od rodziny i społeczeństwa.
[wyimek] [link=http://blog.rp.pl/zkulturanaty/2010/09/03/z-kultura-na-ty/]Z Kulturą na Ty! - poleć swoje wydarzenie kulturalne[/link][/wyimek]
Ascetyczną scenografię stworzyła Dorota Proba. Składa się z pięciu krzeseł, na których ułożone są nagrobne wieńce. Symbolizują one członków znienawidzonej rodziny. Muzykę do spektaklu skomponował Maciej Dąbrowski.
