Ścigana za porwanie syna

Beata Pokrzeptowicz-Meyer jest ścigana niemieckim listem gończym. Według prokuratury w Düsseldorfie w piątek na jednej z ulic tego miasta Polka uprowadziła dziewięcioletniego Moritza, synka, do którego nie miała praw rodzicielskich. Grozi jej za to pięć lat więzienia.

Chłopczyk był w towarzystwie obecnej żony byłego męża Beaty Pokrzeptowicz, Niemca.

– Akcja została starannie przygotowana. Uczestniczyło w niej kilka osób – mówi rzecznik policji. Uciekły z miejsca porwania samochodem, który następnie porzuciły na jednej z sąsiednich ulic.

– Dziecko jest bezpieczne, znajduje się we Francji i pozostanie tam tak długo, jak długo niemieckie władze nie oprzytomnieją. Beata nie miała innego wyjścia – powiedział wczoraj „Rz” Olivier Karrer, założyciel pierwszej w Europie organizacji francuskich rodziców (CEED) walczących o swoje prawa w Niemczech. Współpracuje z nim pani Pokrzeptowicz kierująca w Niemczech stowarzyszeniem Rodzice przeciw Dyskryminacji Dzieci. – Mamy do czynienia z dyskryminacją, złą wolą i przymusową asymilacją dzieci z małżeństw mieszanych – tłumaczyła niedawno „Rz”.

[srodtytul]Siła Jugendamtów[/srodtytul]

Wszystko wskazuje na to, że zdecydowała się na tę spektakularną akcję, aby wywołać dyskusję o roli Jugendamtów, niemieckich urzędów ds. młodzieży. To one są głównym wrogiem zarówno polskich, jak i innych rodziców, którym odebrały w Niemczech dzieci. Urzędów mających tak ogromne kompetencje, których sugestiami kierują się niemieckie sądy, nie ma w żadnym innym kraju Europy.

– Mamy ponad 200 skarg związanych z działalnością tych urzędów – mówi Marcin Libicki, przewodniczący Komisji Petycji Parlamentu Europejskiego. Komisja przygotowuje raport, w którym próbuje zwrócić uwagę na występujące w Niemczech zjawisko dyskryminacji językowej dzieci. Debaty na posiedzeniu plenarnym jednak nie będzie, bo sprzeciwili się jej Niemcy. Sprawą interesuje się nasz MSZ, z polskimi rodzicami obiecał się spotkać Frank-Walter Steinmeier, szef niemieckiej dyplomacji.

[srodtytul]Dobro dziecka i niemieckiego rodzica[/srodtytul]

Beata Pokrzeptowicz-Meyer jest jedną z wielu Polek zmagających się w Niemczech z Jugendamtami. Po rozwodzie przez pięć lat sama wychowywała Moritza. Wyjechała z nim jednak na osiem miesięcy do Polski bez zgody eksmęża, za co została pozbawiona sądownie praw rodzicielskich.

Od dwóch lat spotykała się z synem na tzw. widzeniach kontrolowanych, na których językiem obowiązkowym był niemiecki. Nie był to dla niej problem, jest z wykształcenia germanistką. Czuła się jednak upokorzona.

– Zabranie dziecka w taki sposób jest naruszeniem prawa i nie powinno do niego dojść. Ale świadczy ono o jej desperacji – mówi Stefan Hambura, berliński adwokat reprezentujący w niemieckich sądach polskich rodziców. – Niemieckie urzędy interpretują ustawowy zapis o konieczności kierowania się w orzeczeniach dobrem dziecka zawsze na korzyść niemieckiego współmałżonka – twierdzi Olivier Karrer.

Także on utracił w Niemczech prawa rodzicielskie.

– Nie wszystkie sprawy dotyczące polskich obywateli do nas docierają. Nie odnoszę jednak wrażenia, by Polacy byli traktowani inaczej niż obywatele innych krajów – mówi konsul generalny Bogusław Dubiński.

[srodtytul]Bez statystyk[/srodtytul]

Niemcy nie prowadzą statystyk o działalności Jugendamtów w sprawach dotyczących małżeństw mieszanych. Wiadomo jedynie, że z ich inicjatywy co rok odbieranych jest rodzicom około 28 tys. dzieci. Przeżyła to między innymi Niemka Petra Heller, której Jugendamt odebrał siłą dziecko, gdy zachorowała na boreliozę.

[ramka][b]Jak działają Jugendamty[/b]

Za przykład może posłużyć historia polskiej rodziny – państwa Nyks z Ludwigsburga. Pięć lat temu okazało się, że dwójka ich dzieci: Patryk i Jacqueline, cierpi na mukowiscydozę, rzadką, nieuleczalną chorobę wymagającą nie tylko niezwykle troskliwej opieki rodziców, ale i fachowej pomocy medycznej. Sprawą zainteresował się Jugendamt. Zażądał od rodziców, by wypełniali wszelkie zalecenia lekarzy. – Robiliśmy wszystko, czego się od nas domagano – mówi Elżbieta Nyks. Jugendamt był innego zdania i uzyskał od sądu postanowienie o ograniczeniu praw rodzicielskich. Mimo intensywnego leczenia stan Patryka pogarszał się z dnia na dzień. Zdesperowani rodzice szukali pomocy w Centrum Zdrowia Dziecka. Tam Patryk zmarł. Wkrótce potem sąd w Ludwigsburgu, działając na wniosek Jugendamtu, odebrał państwu Nyks prawa rodzicielskie do Jacqueline, uznając, że źle leczyli Patryka i tak samo postępują z córką. W ich mieszkaniu pojawili się dwa lata temu policjanci i bez ceregieli zabrali dziecko. Zostało przekazane rodzinie zastępczej, którą wybrał Jugendamt. – Nie wiemy, gdzie jest Jacqueline – mówi pani Elżbieta. Widziała córeczkę raz, z okazji Pierwszej Komunii Świętej.