Tradycyjna pogawędka Putina z narodem

Sprawna machina propagandowa rosyjskiej telewizji przez 3 godziny i 50 minut imitowała bezpośrednią dyskusję prezydenta z Rosjanami, łącząc go z najodleglejszymi zakątkami kraju. Rekord jednak nie padł – najdłuższa „bezpośrednia linia z Władimirem Putinem" była w 2013 roku i trwała 4 godziny i 47 minut.

– Obecna nie różniła się specjalnie od poprzednich, bo na podobnych imprezach poruszany jest w przybliżeniu jednakowy zestaw problemów: niskie pensje, emerytury, wzrost cen, ochrona zdrowia, a teraz jeszcze epidemia – uważa Denis Wołkow z socjologicznego ośrodka Centrum Lewady.

W trakcie transmisji jedynie jeden mieszkaniec Petersburga wyszedł na ulicę z plakatem „Władimir Putin – dość kłamstw" i został natychmiast aresztowany.

18. „spotkanie z narodem" różniło się jednak technicznym rozmachem od poprzednich. Ale w jego trakcie zaczęła zanikać łączność prezydenta z pytającymi, szczególnie gdy ci mocno skarżyli się na miejscowe władze. – Jesteśmy obiektem hakerskiego ataku – poinformowała Putina jedna z dwóch dziennikarek prowadzących spotkanie. – Poważnie? – zdziwił się prezydent.

Tak jak wcześniej przewidywali eksperci, sprawy polityki międzynarodowej zajęły niewiele miejsca. – Większości to nie interesuje – uważa Wołkow. Zniknął już entuzjazm sprzed siedmiu lat z powodu aneksji Krymu i idące za tym zwiększone zainteresowanie polityką zagraniczną.

Ale i tak Putin zaczął od dywagacji na temat Ukrainy: – Uważam, że Ukraińcy i Rosjanie to jest jeden naród.

Obecne problemy ukraińsko-rosyjskie upatruje nie w swojej agresji na sąsiada, ale w tym, że „przez wieki pod działaniem czynników zewnętrznych rozdrabniano naród ruski". – Jeszcze od średniowiecza zajmowała się tym Rzeczpospolita, a potem Austro-Węgry – mówił, budząc prawdopodobnie zgrozę wśród historyków. W średniowieczu bowiem Rzeczpospolita nie istniała, tak jak i pojęcie narodu. A o ukraińskim narodzie jako o „austriackiej intrydze" mówili w XIX wieku zarówno rosyjscy arystokraci, jak i polscy ziemianie z Galicji.

Nie chciał zrozumieć

Jednocześnie oskarżył obecne ukraińskie władze o dyskryminowanie Rosjan, gdyż w złożonym do parlamentu przez prezydenta Zełenskiego projekcie ustawy o „ludności rdzennej" nie ma o nich mowy. – Doprowadzi to do emigracji, wyrzekania się narodowości (przez Rosjan – red.) – przewidywał.

Wcześniej część ekspertów usiłowała wytłumaczyć Putinowi, że ustawa – zalecana przez ONZ, który w 2007 roku przyjął „Deklarację o rdzennych narodach" – dotyczy jedynie małych etnosów, na Ukrainie na przykład Tatarów krymskich. Jednym z warunków zaliczenia do takich nad Dnieprem jest „brak własnej państwowości poza granicami Ukrainy". Najwidoczniej jednak Putin nie chciał zrozumieć tłumaczeń.

Na pytanie, czy mógłby spotkać się z prezydentem Zełenskim, odpowiedział: – A o czym miałbym z nim rozmawiać? Oddał kraj pod zewnętrzny zarząd, decyzje (o Ukrainie) podejmuje się w Waszyngtonie, a częściowo w Berlinie i Paryżu. W końcu jednak uspokoił się: – Mimo wszystko nie rezygnuję z takiego spotkania.

Potem uspokoił też innych, gdy zapewnił, że w czasie rejsu brytyjskiego niszczyciela „Defender" u wybrzeży okupowanego Krymu „świat nie stał u progu trzeciej wojny światowej". – Nawet gdybyśmy go zatopili, to i tak nie byłoby na krawędzi wojny – dodał. Jednocześnie poskarżył się, że gdy on kazał wycofać się rosyjskim wojskom znad granicy Ukrainy („wielki szum się podniósł"), to NATO „zaczęło prowadzić wojskowe oswajanie terytorium Ukrainy".