Niezwykły dzień w Rzymie

Korespondencja z Rzymu

Rzym przywitał ponad 800 tys. pielgrzymów z całego świata pochmurnie. Deszczowe chmury przewalały się nad placem św. Piotra przez całą noc. Kilkanaście minut przed niedzielną mszą zaczęło nawet mżyć, ale w trakcie liturgii chmury zaczęły ustępować i na niebie pojawiło się słońce. – To Jan Paweł II to sprawił – cieszyli się polscy pielgrzymi.

Chociaż cała uroczystość kanonizacji rozpoczęła się o godz. 9 od wspólnej modlitwy Koronką do Miłosierdzia Bożego, to plac był szczelnie wypełniony ludźmi już od 5 rano. Organizatorzy w nocy wypraszali tych, którzy usiłowali zająć sobie lepsze miejsca.

Teoretycznie na plac miało nie być przepustek – wcześniej ostrzegano przed naciągaczami, którzy wejściówki sprzedawali. Okazało się, że przepustki jednak są. Jedną trzecią placu św. Piotra zajmowały sektory zarezerwowane. – Od dnia, w którym pojawiła się dokładna data kanonizacji, śledziłem wiadomości, bo chciałem otrzymać przepustki dla moich pielgrzymów – żalił się ksiądz z Białegostoku. – Tymczasem okazało się, że gdzieś po znajomości można było coś załatwić. Widać we Włoszech działa to tak samo jak w Polsce.

Sama uroczystość przebiegała bez zakłóceń. Ponad 1000-osobowa grupa biskupów, którzy wspólnie z papieżem odprawiali mszę św., wychodziła z zakrystii na miejsca przy ołtarzu prawie godzinę. 6 tys. księży przygotowywało się do liturgii na placu św. Piotra. Również delegacje państwowe musiały się pojawić na swoich miejscach godzinę wcześniej (Polskę reprezentowali wszyscy najważniejsi urzędnicy: prezydent Bronisław Komorowski, marszałkowie Sejmu Ewa Kopacz i Senatu Bogdan Borusewicz, premier Donald Tusk).

Tuż przed mszą św. tłumy na placu oraz przylegających do niego ulicach odmówiły Koronkę do Miłosierdzia Bożego w Niedzielę Miłosierdzia Bożego – święto to ustanowił w 2000 r. Jan Paweł II.

Samą liturgię poprzedziła długa procesja kardynałów, którą zamykał Franciszek. Ze względu na grożący deszcz duchowni podchodzili do ołtarza krótszą drogą – natychmiast po opuszczeniu Bazyliki św. Piotra, a nie jak zwykle obchodząc ołtarz dookoła i podchodząc doń od strony placu. Mimo skrócenia procesji i tak trwała ona bardzo długo, bo mszę z papieżem koncelebrowała rekordowa 150-osobowa grupa kardynałów.

W procesji nie uczestniczył 87-letni papież senior, który pół godziny wcześniej został przyprowadzony na swoje miejsce przez osobistego sekretarza. Powitały go gromkie brawa. Benedykt XVI pozostawał w tym samym miejscu przez całą mszę św. Przy ołtarzu (ozdobionym ponad 30 tys. róż przywiezionych z Ekwadoru) razem z Franciszkiem liturgię sprawowali jedynie kard. Agostino Vallini, wikariusz papieski dla Rzymu, kard. Angelo Sodano i kard. Giovanni Battista Re. Obecni byli również kard. Stanisław Dziwisz, osobisty sekretarz Jana Pawła II, oraz bp Francesco Beschi z Bergamo – diecezji pochodzenia Jana XXIII.

O kanonizację papieży poprosił Franciszka trzykrotnie kard. Angelo Amato, prefekt kongregacji ds. świętych. Towarzyszyli mu księża, którzy prowadzili procesy kanonizacyjne – ks. Sławomir Oder oraz franciszkanin Giovangiuseppe Califano.

Jan Paweł II patronem rodziny. "Tu nie będzie rewolucji"

Dokładnie o godz. 10.12 papież zaczął mówić: „Na chwałę Świętej i Nierozdzielnej Trójcy, dla wywyższenia katolickiej wiary i wzrostu chrześcijańskiego życia, na mocy władzy naszego Pana Jezusa Chrystusa i świętych Apostołów Piotra i Pawła, a także Naszej, po uprzednim dojrzałym namyśle, po licznych modlitwach i za radą wielu naszych Braci w biskupstwie orzekamy i stwierdzamy, że błogosławieni Jan XXIII i Jan Paweł II są świętymi, i wpisujemy ich do katalogu świętych, polecając, aby odbierali oni cześć jako święci w całym Kościele".

W procesji przyniesiono relikwiarz z krwią Jana Pawła II – ten sam, który był wykorzystany przy beatyfikacji w 2011 roku. Tym razem niosła go Floribeth Mora Diaz – uzdrowiona za wstawiennictwem Jana Pawła II prawniczka z Kostaryki. Wśród niosących relikwie była również młoda Polka – Julka Lipińska z Konina. Relikwiarz Jana XXIII nieśli jego krewni oraz burmistrz Sotto il Monte – rodzinnej miejscowości papieża. W środku znajduje się fragment skóry „uśmiechniętego Jana", który został pobrany z jego ciała przed beatyfikacją w 2000 r.

Akcent polski pojawił się także w liturgii słowa. Po polsku zostało odczytane drugie czytanie. Ale cała msza miała wymiar międzynarodowy. Ewangelię czytano w językach włoskim oraz greckim. Z kolei w modlitwie wiernych można było usłyszeć arabski i chiński.

W bardzo krótkiej homilii Franciszek przypomniał, że Jan XXIII i Jan Paweł II byli ludźmi Soboru Watykańskiego i odnawiali oraz dostosowywali Kościół do „jego pierwotnego obrazu". – Zwołując Sobór, św. Jan XXIII okazał taktowne posłuszeństwo Duchowi Świętemu, dał się Jemu prowadzić i był dla Kościoła pasterzem, przewodnikiem, który sam był prowadzony. To była jego wielka posługa dla Kościoła. Był papieżem posłuszeństwa Duchowi Świętemu – mówił papież.

Z kolei o Janie Pawle II mówił, że był on papieżem rodziny. – Kiedyś sam tak powiedział, że chciałby zostać zapamiętany jako papież rodziny. Chętnie to podkreślam w czasie, gdy przeżywamy proces synodalny o rodzinie i z rodzinami, proces, któremu na pewno On z nieba towarzyszy i go wspiera – stwierdził Franciszek, który na zakończenie mszy św. zaapelował do wszystkich, by pamięć Jana Pawła II i Jana XXIII czcić, wypełniając ich powołanie.

Z Franciszkiem zgadza się ks. Sławomir Oder, który zaraz po uroczystościach stwierdził, posługując się sformułowaniem Jana Pawła II: „Przestańcie bić brawo i słuchajcie": – Święci są po to, żeby być orędownikami, by być modelem w życiu, ale również być wyrzutem sumienia.