Gruzińskie Marzenie ma wszystko

Giorgi Margwelaszwili, uważający kończącego urzędowanie Micheila Saakaszwilego za dyktatora, postraszył przed wyborami Gruzinów, że w drugiej turze by nie wystąpił, bo to poniżej jego godności nie cieszyć się poparciem ponad połowy wyborców. Groźba poskutkowała.

Według exit polls przeprowadzonych przez dwie telewizje prywatne w niedzielę na kandydata rządzącego Gruzińskiego Marzenia oddano ponad dwie trzecie głosów (66,7 – według badań dla stacji Rustawi 2, i 68 proc. według tych dla stacji Imedi).

Oznacza to, że Gruzińskie Marzenie ma już pełnię władzy w kraju. Urząd prezydencki jest dla ugrupowania wisienką na torcie, bo wskutek zmiany konstytucji najważniejsze są teraz wybory parlamentarne, a te rok temu wygrało zdecydowanie Gruzińskie Marzenie, odsuwając od władzy Zjednoczony Ruch Narodowy (ZRN) dotychczasowego prezydenta Micheila Saakaszwilego dominujące w polityce od dekady.

Numer dwa

Drugie miejsce zajął – według tych samych źródeł – bliski współpracownik kończącego drugą i ostatnią kadencję Saakaszwilego – Dawid Bakradze, były szef parlamentu. Uzyskał od 17,1 do 20,2 proc. głosów. To dwa razy więcej, niż wynosi poparcie w sondażach dla jego partii ZRN, a więc jest jego osobistym sukcesem. Zjednoczony Ruch Narodowy potwierdził, że jest najważniejszą siłą opozycji. Nie pozwoli się zepchnąć z głównej sceny ugrupowaniu trzeciej w wyborach Nino Burdżanadze (zdobyła od 7,5 do 9,9 proc. głosów). Burdżanadze była najbardziej prorosyjską z ważnych kandydatów w wyborach w kraju, w którym znaczna część społeczeństwa popiera integrację z Zachodem.

– Przewaga w exit polls jest tak duża, że wynik wyborów się nie zmieni. Zresztą Bakradze szybko pogratulował Margwelaszwilemu – powiedział „Rz" Krzysztof Lisek, szef misji obserwacyjnej Parlamentu Europejskiego. Dodał, że organizacja wyborów była perfekcyjna, europosłowie, którzy odwiedzili po co najmniej kilkanaście punktów wyborczych, nie zaobserwowali żadnych naruszeń.

– Było dużo mniej emocji niż rok temu w czasie wyborów parlamentarnych. Część Gruzinów zdaje sobie sprawę, że nowy prezydent będzie miał niewielki procent uprawnień, którymi dysponował Saakaszwili – stwierdził Krzysztof Lisek, eurodeputowany PO.

44-letni Margwelaszwili, z wykształcenia filozof i przez kilka miesięcy minister edukacji, oczekiwał wyraźnego mandatu od społeczeństwa, i go dostał.

Niezależnie od wyniku wczorajszego głosowania najważniejszym graczem w gruzińskiej polityce pozostaje Bidzina Iwaniszwili, najbogatszy człowiek w kraju, premier i lider rządzącego Gruzińskiego Marzenia.

Co grozi Saakaszwilemu

Ostatnie miesiące to także czas rozliczeń z ekipą Saakaszwilego, ważni politycy są oskarżani o korupcję i nadużycie władzy. Były minister obrony czeka we francuskim areszcie na rozpatrzenie wniosku o ekstradycję do Gruzji. W gruzińskim więzieniu siedzi ostatni premier z tego środowiska Mano Merabiszwili. Sprawa rozliczeń może zaszkodzić Gruzji w integracji z Zachodem, która, jak twierdzi Iwaniszwili, nadal jest celem tego kraju.

W zeszłym tygodniu Parlament Europejski uznał, że warunkiem parafowania przez Gruzję umowy stowarzyszeniowej z UE podczas szczytu Partnerstwa Wschodniego pod koniec listopada w Wilnie powinno być wypuszczenie więźniów politycznych, z ekspremierem Merabiszwilim na czele.

Są obawy, że po zakończeniu kadencji za kraty może trafić i Micheil Saakaszwili. Wyrazili je podczas ubiegłotygodniowej wizyty w Tbilisi Radosław Sikorski i Carl Bildt, szefowie MSZ Polski i Szwecji, państw inicjatorów Partnerstwa Wschodniego, mówiąc, że „Gruzja powinna unikać politycznie motywowanej sprawiedliwości". Iwaniszwili powiedział w piątek agencji Reuters, że „nie byłoby w interesie Gruzji, gdyby nasz prezydent trafił do więzienia". Zgodził się w ten sposób z „przyjacielskimi poradami" Europejczyków i Amerykanów.