Klęska integracji w Europie

Przywódcy Francji, Niemiec i Wielkiej Brytanii są zgodni: polityka wielokulturowości się nie sprawdziła. Jako ostatni przyznał to prezydent Francji Nicolas Sarkozy. – Za bardzo koncentrowaliśmy się na tożsamości osoby, która do nas przyjeżdża, zamiast na tożsamości kraju, który udziela jej gościny – powiedział francuski przywódca. Jego zdaniem należy szanować różnice kulturowe, ale nie można doprowadzać do tego, by różne społeczności się od siebie separowały.

[srodtytul]Płonące przedmieścia[/srodtytul]

Francja od kilku lat ma coraz większy problem z imigrantami z krajów muzułmańskich, którzy nie integrują się ze społeczeństwem. Z badań Narodowego Instytutu Statystyki (INSEE) wynika, że potomkowie imigrantów z Afryki, Azji i Turcji stanowią dziś jedną dziesiątą mieszkańców kraju (jest ich 6,5 mln). Do tego dochodzi ponad 5 mln imigrantów. W sumie 11,7 mln ludzi, których korzenie kulturowe znajdują się poza Francją. Jedna trzecia żyje w regionie paryskim. Reszta gnieździ się w wielkich gettach na obrzeżach dużych miast, takich jak Lyon, Tuluza czy Marsylia. Integrują się źle lub nie integrują się wcale. Według Narodowego Instytutu Demografii (INED) mają niższe wykształcenie od Francuzów, zarabiają średnio o 13 procent mniej, a 20 procent z nich jest bezrobotnych. Niezadowolenie wyrażają w gwałtowny sposób – co roku dochodzi do brutalnych zamieszek na przedmieściach dużych miast. Do niektórych gett nie przyjeżdżają już ani służby ratownicze, ani straż pożarna. Ze strachu, że zostaną obrzucone kamieniami i koktajlami Mołotowa. Powstały tam prawdziwe strefy bezprawia.

W obliczu wielkiej klęski integracyjnej Sarkozy rozpoczął debatę nad tożsamością narodową. We wrześniu 2010 roku wprowadzono zakaz noszenia burek islamskich w miejscach publicznych. Izba niższa parlamentu debatuje nad nową ustawą imigracyjną, która ma określić, kto będzie miał prawo do pobytu we Francji. Sarkozy chce, by ci, którzy zamierzają się ubiegać o francuskie obywatelstwo, musieli przestrzegać podstawowych zasad i wartości Republiki. W 2010 roku Francja wydaliła 30 tys. nielegalnych imigrantów, dwukrotnie więcej niż rok wcześniej.

Narasta wrogość wobec muzułmanów. Liderka skrajnie prawicowego Frontu Narodowego (FN) Marine Le Pen określiła modlitwy wyznawców Allaha na ulicach jako „okupację”. Choć wszyscy potępili ją za te słowa, prezydent przyznał, że on również nie godzi się na „islam we Francji”.

[srodtytul]Koniec tolerancji[/srodtytul]

Także w Niemczech i w Wielkiej Brytanii nastawienie do cudzoziemców się zmienia. Politycy przyznają, że polityka wielokulturowości, praktykowana od lat 70. XX wieku, zawiodła. Brytyjski premier David Cameron ostro skrytykował zasadę „biernej tolerancji” wobec mniejszości etnicznych. Jego zdaniem brak starań o zintegrowanie imigrantów doprowadziło do powstania gett, które są polem dla ekstremizmu. Brytyjczycy boleśnie się o tym przekonali w lipcu 2005 roku, kiedy czterech wychowanych w ich kraju muzułmanów przeprowadziło serię ataków samobójczych na pociągi metra i autobus, zabijając 52 osoby. [wyimek]Do niektórych gett nie przyjeżdża już straż pożarna ani pogotowie. To strefy bezprawia [/wyimek]

W ramach ustępstw wobec imigrantów brytyjskie władze zgodziły się m. in. na stosowanie szarijatu w sprawach cywilnych. Nie było niemal dnia bez doniesień o kolejnych poprawnych politycznie pomysłach w sektorze publicznym, jak przestawianie łóżek w szpitalach w kierunku Mekki, by muzułmańscy pacjenci mogli się modlić.

Na Wyspach Brytyjskich żyje obecnie 2,8 mln muzułmanów. W 2020 roku ma ich być aż 5,5 mln. Więcej niż w Kuwejcie. Wielu wyznawców Allaha popiera Camerona. – Premier ma rację. Jego celem jest stworzenie bardziej zjednoczonego społeczeństwa. Tam gdzie jest problem ekstremizmu, nie czas na rozczulanie. Trzeba działać odważnie – mówi „Rz” dr Basharat Nazir z Ahmadiyya Muslim Association w Wielkiej Brytanii.

[srodtytul]Imigracja bez korzyści[/srodtytul]

Kanclerz Niemiec Angela Merkel jako pierwsza przyznała kilka miesięcy temu, że „próba wprowadzenia wielokulturowości w Niemczech się nie udała”. – Zamiast tylko wspierać, powinniśmy byli także żądać – powiedziała. W Niemczech żyje ponad 7 mln cudzoziemców. To prawie 9 procent społeczeństwa. Większość stanowią Turcy. Chociaż żyją w Niemczech często od dwóch lub trzech pokoleń, to słabo się integrują. Zabójstwa honorowe i przymusowe małżeństwa są na porządku dziennym. O tym, że Niemcy mają dość tolerancji, świadczy choćby popularność polityka SPD Thila Sarrazina, który w książce „Niemcy likwidują się same” wyliczył skutki masowej imigracji. Stwierdził m. in., że muzułmańscy imigranci powodują obniżenie średniego poziomu inteligencji. – Do Niemiec nie przyjeżdżają ci, którzy przynoszą naszemu krajowi korzyści – mówił także polityk berlińskiej CDU Peter Trapp, żądając selektywnej imigracji.

Politykę wielokulturowości krytykowali także były premier Australii John Howard i były szef hiszpańskiego rządu José Maria Aznar, a antyimigranckie partie w Europie zyskują zwolenników. Weszły do parlamentów Włoch, Bułgarii, Danii, Węgier, Łotwy, Słowacji i do europarlamentu.

[ramka][srodtytul]Powiedzieli[/srodtytul]

[b]Stephen Fisher | socjolog, Uniwersytet Oksfordzki[/b]

Słowa brytyjskiego premiera są bardzo rozsądne. Powinno nam zależeć, aby jak najwięcej mieszkańców naszego kraju podzielało brytyjskie wartości, takie jak demokracja, tolerancja i równość. Zgadzam się też, że w Wielkiej Brytanii istnieje zagrożenie ze strony radykalnego islamu. Problem w tym, że wcale nie jest pewne, że to wynik błędnej polityki wobec mniejszości i ich słabej integracji. W rzeczywistości w Wielkiej Brytanii obserwujemy zmniejszającą się liczbę dzielnic typowo muzułmańskich. Problem więc leży nie w tym, że muzułmanie nie chcą się integrować, tylko w tym, że samo państwo stwarza im bariery. Przedstawiciele mniejszości mają na przykład większe problemy ze znalezieniem pracy i nie robią tak łatwo kariery jak biali Brytyjczycy. Ale nie tu upatrywałbym przyczyn ekstremizmu. Jest on raczej wynikiem polityki zagranicznej i indoktrynacji prowadzonej z zewnątrz. Oczywiście należy się starać, aby nawet marginalna część społeczności nie ulegała tym wpływom. Ale mówienie, że cała dotychczasowa polityka jest błędna, to przesada.

[i]—not. lor[/i][/ramka]

[ramka][b]prof. Gülistan Gürbey | politolog Wolny Uniwersytet w Berlinie[/b]