4) od gospodarstwa domowego.
Pierwsze trzy metody mają charakter przeliczeniowy, gdzie końca opłata stanowi rezultat przemnożenia dwóch zmiennych – wysokości stawki opłaty oraz jednego ze wskazanych parametrów, tj. liczby mieszkańców, ilości zużytej wody lub powierzchni lokalu. Czwarta metoda ma charakter kwotowy.
Pewna gmina wybrała właśnie metodę gospodarstwa domowego, ale postanowiła ją zmodyfikować.
Otóż w uchwale o wyborze metody czwartej wyszczególniła trzy rodzaje gospodarstw: małe (1-osobowe), średnie (2-5 osobowe) i duże (6 osobowe). Dla każdej z tych kategorii ustaliła inną wysokość opłat. Odpowiednio 18, 54 oraz 86 zł miesięcznie.
Takie rozwiązanie nie spodobało się jednemu z mieszkańców, który w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku domagał się stwierdzenia nieważności uchwały. Jego zdaniem naruszała ona prawa mieszkańców poprzez nierówne traktowanie.
W odpowiedzi Rada Gminy wskazała, że wybrana metoda naliczania opłaty śmieciowej ma wiele zalet, w tym m.in. stabilność, brak konieczności ciągłej kontroli osób zamieszkujących w gospodarstwie, ograniczenie ilości zmian w deklaracjach czy mniejsze koszty dla rodzin wielodzietnych. Władze samorządowe przyznały, iż zdawały sobie sprawę z tego, że dogodność dla rodzin wielodzietnych może być przez rodziny mniejsze odbierana jako niesprawiedliwa, niemniej jednak, jak zapewniono, uchwała została podjęta z rozmysłem i wynikającymi z tego konsekwencjami.