Rada Miejska w Opolu Lubelskim, uchwalając regulamin cmentarza komunalnego, upoważniła burmistrza do powierzenia zarządu cmentarzem komunalnym osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostkom organizacyjnym gminy.

Wojewoda lubelski stwierdził, że taką regulacją rada wykroczyła poza przyznane  jej w art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym upoważnienie do uregulowania zasad  i trybu korzystania z gminnych urządzeń użyteczności publicznej, a jednocześnie naruszyła kompetencje burmistrza wynikające z art. 2 ust. 1 ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych.  Z  przepisu tego wynika, że to burmistrz zarządza cmentarzem komunalnym i to jego uprawnieniem jest wydanie decyzji, kto będzie wykonywał czynności związane z zarządzaniem cmentarzem na terenie gminy. Do jego właściwości należy ewentualne powierzenie zarządu cmentarzem innym podmiotom w zakresie, jaki sam określi. To jego kompetencja, nie zaś rady miasta. Takie stanowisko wyraził również Naczelny Sąd Administracyjny  w wyroku z 24 sierpnia 2011 r., sygn. II GSK 758/10.

Wojewoda zakwestionował także zapis regulaminu cmentarza określający, że wykonawca prac budowlanych lub remontowych zobowiązany jest do uprzątnięcia terenu po zakończeniu prac oraz ponosi odpowiedzialność za szkody wyrządzone w mieniu cmentarza oraz za zniszczenia lub uszkodzenia istniejących grobów lub nagrobków.  Zdaniem wojewody taka regulacja nie mieści się w kompetencjach przyznanych radzie miejskiej, w szczególności jeśli chodzi o regulowanie odpowiedzialności za szkody, czyli sprawy  o charakterze cywilnoprawnym.  Kwestie odpowiedzialności za szkodę uregulowane są w kodeksie cywilnym, czyli  w przepisach hierarchicznie wyższych.

Z tego samego powodu wojewoda stwierdził nieważność zapisu regulaminu, w  którym rada wprowadziła zakaz umieszczania reklam, informacji i ogłoszeń bez zgody zarządcy cmentarza. Wojewoda uzasadnił, ze materia ta jest uregulowana w art. 63a kodeksu wykroczeń i nie ma potrzeby, a nawet jest to niedopuszczalne,  aby regulować kwestie, które już zostały określone w przepisach prawa powszechnie obowiązującego.