Plan zagospodarowania może ograniczać zabudowę działek

Rady Miasta Poznania uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla obszaru „Morasko-Radojewo-Umultowo". Treść planu nie spodobała się dwóm spółkom akcyjnym. Postanowiły więc zaskarżyć plan do wojewódzkiego sądu administracyjnego.

Jakie zarzuty

Zarzutów pod adresem rady miasta było wiele. Zdaniem tych spółek radni nie rozpatrzyli uwag zgłoszonych przez te spółki do planu. Poza tym przygotowano go na nieaktualnych mapach zasadniczych i niewłaściwej skali. Nie zawierały one też aktualnych podziałów działek. W trakcie prac nad planem doszło do zmian w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, czego rada miasta nie uwzględniła.

Gminie z mocy ustawy przysługuje władztwo planistyczne i prawo  prowadzenia polityki przestrzennej

I co najważniejsze – zdaniem spółek – plan ograniczał im możliwości zabudowy nieruchomości.

W odpowiedzi na skargę Rada Miasta Poznania wniosła o jej oddalenie. Według niej gminie z mocy ustawy przysługuje władztwo planistyczne, które daje jej prawo do kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej, w tym do stosowania konkretnych rozwiązań planistycznych.

Na wokandzie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu stanął po stronie miasta. Jego zdaniem skarga nie zasługiwała na uwzględnienie. To prawda – przyznał WSA – że w dacie podejmowania uchwały o przystąpieniu do prac nad planem obowiązywało studium z 1999 r., a w dacie uchwalania planu – studium z 2008 r. Nie wpływa to jednak – jego zdaniem – na ważność planu. Studium stanowi bowiem tylko jeden z etapów poprzedzających uchwalanie planu miejscowego. Podjęcie zaś – w trakcie prac planistycznych – nowej uchwały w sprawie studium obejmującego ten sam obszar co w poprzednim, nie powoduje konieczności przeprowadzenia nowej procedury planistycznej.

Ponadto ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przewiduje, że uchwalony plan musi być zgodny z zapisami aktualnego studium oraz przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem. Zdaniem sądu zaskarżony plan spełnia ten warunek. Jest on bowiem zgodny ze studium z 2008 r.

Według WSA nieuzasadniony jest również zarzut spółek, że Rada Miasta Poznania opracowała plan na niewłaściwych mapach i naruszyła tym samym art. 16 ust. 1 ustawy o planowaniu.

Mapy były w porządku

Przepis ten – twierdzi sąd – dopuszcza również stosowanie map w skali 1:5000 lub 1:2000, a w przypadkach planów miejscowych, które sporządza się wyłącznie w celu przeznaczenia gruntów do zalesienia lub wprowadzenia zakazu zabudowy, także w skali 1:5000.

Przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu prezydent miasta przygotowuje materiały geodezyjne do opracowania planu oraz ustala niezbędny zakres prac planistycznych. Nie można więc podzielić zarzutu skarżących, że użyte do sporządzania planu mapy nie zawierają aktualnych podziałów działek.

Uwagi rozpatrzono hurtowo

Oczywiście sąd odniósł się także do zarzutu nieuwzględnienia uwag zgłoszonych przez spółki. Jego zdaniem prezydent Poznania rozpatrzył je zbiorczo w formie jednej  uchwały. Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie zawiera jednak wskazań co do formy rozpatrzenia uwag. W ocenie sądu przyjęta forma w zaskarżonej uchwale nie może być traktowana jako naruszenie trybu, tym bardziej zasad sporządzania planu.