Zgodnie z art. 9 ustawy o służbie cywilnej w sprawach w niej nieuregulowanych stosuje się przepisy kodeksu pracy i inne przepisy prawa pracy. Taką nieuregulowaną w ustawie kwestią są zasady rozwiązywania stosunku pracy pracowników służby cywilnej (a więc osób zatrudnionych w sc na podstawie umowy o pracę) oraz osób piastujących wyższe stanowiska w tej służbie (zatrudnionych na podstawie powołania). W tym drugim przypadku potwierdza to jeszcze art. 53a ust. 5 ustawy o służbie cywilnej (dalej usc). Zgodnie z nim, powołanie na wyższe stanowiska w służbie cywilnej jest równoznaczne z nawiązaniem stosunku pracy na podstawie powołania, w rozumieniu przepisów kodeksu pracy.
Czytaj także: Zwolnienie urzędnika przywróconego do pracy
Zasady rozwiązywania stosunku pracy urzędników sc (osób zatrudnionych na podstawie mianowania) reguluje natomiast ustawa pragmatyczna tej służby, która co do zasady wyklucza stosowanie w tej kwestii przepisów kodeksu pracy.
Sposoby rozwiązywania stosunku pracy
Co do zasady, urzędnik sc może rozwiązać swój stosunek pracy w drodze porozumienia stron lub za trzymiesięcznym wypowiedzeniem na skutek własnej rezygnacji. Tak wynika z art. 71 ust. 6 usc. I są to jedyne wymienione w tej ustawie sposoby rozwiązania stosunku pracy urzędnika sc przez niego samego.
W pierwszym z nich, do rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron dochodzi, gdy jedna ze stron złoży ofertę rozwiązania umowy w tym trybie, a druga przyjmie ją bezwarunkowo. Zgodnie, bowiem z wyrokiem SN z 14 września 1998 r. (I PKN 315/98,OSNAP 1999/19/617) jeżeli pracownik w piśmie zawierającym ofertę rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron oznaczył datę tego rozwiązania, to następuje ono tylko w przypadku złożenia przez pracodawcę do tego czasu oświadczenia woli o przyjęciu oferty (art. 30 § 1 pkt 1 kodeksu pracy w związku z art. 66 § 1 i 67 kodeksu cywilnego).