Wkład własny, zgodnie z art. 2 pkt 5 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=235552B00119BDD19A75FF231FC4D977?id=299853]ustawy z 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym[/link], wprowadza ogólną definicję wkładu własnego.
Trzeba zaznaczyć, że w rozumieniu tego przepisu wkładem własnym jest wkład wnoszony zarówno przez podmiot publiczny, jak i przez partnera prywatnego. Art. 9 tej ustawy reguluje ramowo sposoby wnoszenia wkładu własnego: sprzedaż, użyczenie, użytkowanie, najem albo dzierżawa. Każda z tych form regulowana jest przez przepisy kodeksu cywilnego oraz przez inne ustawy, zwłaszcza z zakresu prawa administracyjnego. Należy jednak zauważyć, że wymienione w tym przepisie formy wnoszenia wkładu własnego do wspólnego przedsięwzięcia mają jedynie przykładowy charakter. Dlatego nic nie stoi na przeszkodzie, aby umowa PPP przewidywała jakąś odrębną formę wniesienia wkładu własnego.
Warto jednak zwrócić uwagę na przepisy szczególne. Np. ustawa z 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami reguluje sposób wnoszenia przez podmioty publiczne wkładu własnego w postaci nieruchomości. Art. 13 ust. 1a powołanej ustawy stanowi, że nieodpłatne przekazanie partnerowi prywatnemu nieruchomości stanowiącej wkład własny może nastąpić jedynie na czas realizacji przedsięwzięcia w ramach PPP.
Jeżeli zaś nieruchomość ta ma być partnerowi prywatnemu sprzedana, wówczas sprzedaż może nastąpić w trybie bezprzetargowym. Wtedy z kolei ustawa reguluje sposób zapłaty ceny i możliwość udzielenia partnerowi prywatnemu szczególnej bonifikaty. Ustawa o gospodarce nieruchomościami gwarantuje również podmiotowi publicznemu prawo do odkupu sprzedanej w takim trybie nieruchomości.
[i]Michał Kubicz - radca prawny w kancelarii Gide Loyrette Nouel[/i]
