"Euroarabia" to projekt w przestrzeni publicznej autorstwa Julii Curyło i Lizy Sherzai. Sherzai, obecnie mieszkająca w Warszawie, ma korzenie afgańskie, natomiast rodzina Curyło została przesiedlona do centralnej Polski z kresów, terenów dzisiejszej Białorusi.
Motyw migracji jest więc ściśle wpisany w projekt z powodów osobistych i kulturowych oraz poprzez stymulację kontrastów świata arabskiego i europejskiego, ich historii, tradycji i religii. Te wątki towarzyszą głównemu – sprawie kobiet, ich praw, miejsca i roli w historii i we współczesnym świecie.
Tytuł instalacji – "Euroarabia" – został zainspirowany pisarstwem Oriany Fallaci, która szeroko komentowała problem islamizacji Europy i polityczny koncept „Eurabii". Pierwszym krokiem w stronę tematu był obraz Curyło zatytułowany „Euroarabia", którego koncept przerodził się w instalację, składająca się z piętnastu wielkoformatowych rzeźb z poliuretanu, o wysokości 220 cm i obwodzie 130 cm, wypełnionych powietrzem.
Każda z matrioszek stoi na plecionym wieńcu, atrybucie tradycyjnie kojarzonym z Europą Wschodnią i nawiązującym do korzeni Curyło w kontraście do perskich korzeni Sherzai. Czarne burki pokrywają słowa w języku perskim oraz angielskim, które oglądane z daleka tworzą delikatne wzory. Z bliska uderzają mocą i prostotą – wolność, prawa człowieka, prawa kobiet, równość.
Oczy matrioszek należą do Fridy Kahlo, Yoko Ono, Oriany Fallaci, Mariny Abramović, Aliny Szapocznikow, Golshifteh Farahani, Patti Smith, Susan Sontag, Simone de Beauvoir, Tamary Łempickiej, Shirin Neshat, Amelii Earhard, Hannah Arendt i innych inteligentnych, odważnych kobiet, które poprzez ich życie i pracę przyczyniły się do walki ze stereotypowym postrzeganiem kobiet i ich roli w społeczeństwie. Pochodzą z kręgu kulturowego Wschodu i Zachodu a to co je jednoczy, to indywidualizm i brak zgody na ustalone zasady, reguły i role często narzucane kobietom kulturowo, religijnie i społecznie, zarówno w przeszłości jak i dziś.
