Lider SLD gra na innym boisku, niż prezydencka batalia Kaczyński — Komorowski. On gra już o nowe rozdanie po wyborach parlamentarnych w 2011 roku, o wejście do rządu.

Z punktu widzenia interesów SLD wygrana i jednego i drugiego kandydata ma swoje zalety. Także w rachubach krótkoterminowych. Zwycięstwo Kaczyńskiego oznacza, że lewica będzie ważna. Może, jeśli zechce, być pomocna dla PO przy odrzucaniu weta nowego prezydenta. Napieralski miałby wtedy w rękach instrument politycznej gry.

Wygrana Komorowskiego to z kolei szansa na obciosywanie Platformy, na korzyść lewicy. Na przeciąganie wyborców, którzy do partii Donalda Tuska kiedyś odpłynęli, ale teraz mogą wrócić do SLD.

Czyli — w strategicznym planie Napieralskiego — jedynej partii, która stoi na straży "żelaznych ideałów lewicy", typu in vitro, aborcja, karta praw podstawowych itp.

Tak więc Napieralski czeka na drzewie. I im później uda mu się ogłosić, że się nie opowie po żadnej ze stroną tym dla niego lepiej. Bo nadal jest w grze. Oczywiście to zwlekanie mogą mu ukrócić lewicowe dinozaury, głoszące ochocze, że trzeba głosować na Komorowskiego.