Ale nie zawsze tak było:

Zawsze w partiach byli ludzie, którzy starali się utrzymywać kontakt ponad podziałami. Jednak symbolem porzucenia tego typu stylu było m.in. mianowanie w poprzedniej kadencji na wicemarszałka Sejmu Stefana Niesiołowskiego. Marszałek i wicemarszałek to mają być ludzie koncyliacyjni, którzy nie ulegają emocjom. Tymczasem wicemarszałkiem został człowiek, który uwielbiał wyzywać w najgorszych słowach politycznych rywali. W ekipie Tuska jedyną osobą, która podkreśla nieustająco potrzebę umiaru, jest Jarosław Gowin. Jego kontrprzykładem jest rzecznik rządu Paweł Graś, który posuwa się nawet do obrażania dziennikarzy na Twitterze. 

Publicysta wskazuje różnice standardów.

W Niemczech prezydent Wulff musiał się podać do dymisji, m.in. dlatego, że wysłał sms do redaktora naczelnego "Bilda" z zapowiedzią, że jeśli dziennik będzie pisał o jego ciemnych sprawkach, to on będzie dla nich niesympatyczny. Tymczasem w Polsce Radosław Sikorski chwali się na Twitterze, że za pomocą Romana Giertycha będzie dyscyplinował dziennikarzy. Widać, jak różne mamy światy.

Semka ubolewa:

Nie mamy w Polsce tego, co jest siłą państw o tradycyjnie mocnej kadrze państwowej. Brak nam ludzi przyzwyczajonych do prezentowania interesu państwa w długiej perspektywie. W Polsce kolejne zmiany władzy powodują czystki. To sprawia, że wiele osób, które mogły już nabrać doświadczenia, wylatuje ze służby państwowej. Albo przenoszą się do biznesu, albo są spychani na margines, wykonują gorzej płatne prace, etc.