W okresie studiów oraz w czasie zatrudnienia na stanowisku propagatora kultury w Zarządzie Regionu Środkowo – Wschodniego NSZZ „Solidarność", mężczyzna którego dotyczy skarga nadzwyczajna, zajmował się niezależną działalnością wydawniczą. Spotkały go za to liczne represje w latach 70–tych i 80-tych. Mężczyzna był wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, a w okresie od 13 grudnia 1981 roku do 20 września 1982 roku internowany. W trakcie internowania znalazł się w szpitalu, co miało bezpośredni związek z pobytem w więzieniu we Włodawie i w Lublinie, kiedy to funkcjonariusze wielokrotnie używali wobec niego siły. - Tam też wobec internowanych stosowano różnego rodzaju szykany, np. wywożenie do lasu i 2 godzinny postój w samochodach, zastraszanie m.in. wywozem na wschód. Ponadto wnioskodawca był umieszczony w ciasnych celach, bez możliwości ruchu, co nie pozostawało bez wpływu na jego stan zdrowia - podaje Prokuratura Krajowa.
Choroba, której nabawił się w czasie pobytu w więzieniu, w późniejszym okresie nawracała. Dlatego też był zmuszony do wystąpienia o urlop zdrowotny podczas studiów. Co więcej, z uwagi na wcześniejsze internowanie nie mógł znaleźć żadnej pracy, wszędzie otrzymywał odpowiedź odmowną, by przeżyć musiał wyprzedać prywatne rzeczy.
Mężczyzna wniósł o odszkodowanie i zadośćuczynienie za krzywdy wynikłe z orzeczenia o internowaniu i innych orzeczeń związanych z jego działalnością opozycyjną w latach 1977-1989 w wysokości 25 tysięcy złotych, gdyż była to maksymalna kwota, którą wówczas przewidywały przepisy prawa.
6 stycznia 2009 roku Sąd Okręgowy w Lublinie zasądził od Skarbu Państwa 16 tysięcy złotych tytułem zadośćuczynienia za internowanie, w pozostałej części wniosek oddalił.
Dwa lata później, Trybunał Konstytucyjny, orzekł o niekonstytucyjności art. 8 ust 1 a ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, który ograniczył możliwość zasądzenia odszkodowania za poniesioną szkodę i zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wynikłe z internowania, będącego wyrazem represji za działalność o charakterze niepodległościowym, do kwoty 25 tysięcy złotych.
