Projekt ma na celu uregulowanie przede wszystkim praw pacjenta w zakresie dostępu do dokumentacji medycznej oraz ochrony zawartych w niej danych osobowych i informacji o stanie zdrowia. Nie wprowadza on rewolucyjnych zmian w stosunku do obecnego stanu prawnego, niemniej jednak uszczelnia system ochrony danych medycznych i rozwiązuje wątpliwości co do losu tych danych w sytuacji zakończenia działalności leczniczej przez podmioty przechowujące i przetwarzające dane medyczne.
Komentarz eksperta
Marcel Góra, radca prawny w APLaw Artur Piechocki
W polskim systemie prawa brakowało do tej pory precyzyjnych regulacji odnoszących się do przechowywania danych medycznych po zakończeniu prowadzenia działalności leczniczej, co było dość problematyczne z uwagi na uzasadnioną konieczność przechowywania takich danych przez okres 20 lat.
Omawiany projekt przewiduje wprowadzenie jako zasady, iż w przypadku zakończenia działalności leczniczej, dokumentacja medyczna byłaby przejmowana przez podmiot, który przejmuje zadania podmiotu leczniczego. W przypadku zaś braku takiego podmiotu miejsce przechowywania określałaby sama ustawa. Dokumentacja medyczna podmiotów leczniczych niebędących przedsiębiorcami (SPZOZ) będzie przechowywana w miejscu wskazanym przez podmiot tworzący albo podmiot sprawujący nadzór nad takim podmiotem leczniczym. Po upływie okresu przechowywania dokumentacji medycznej, dokumentacja stanowiąca materiał archiwalny, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, byłaby przekazywana do właściwego archiwum państwowego.
