Każdy pacjent ma prawo uzyskać od lekarza informację o swoim stanie zdrowia. Co więcej, te wiadomości muszą być przekazywane w sposób przystępny.
Tak stanowi ustawa o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta (DzU nr 52, poz. 417 z późn. zm.). Chodzi tu o informacje, jaką diagnozę postawił lekarz, jakie proponuje metody leczenia, a jakie są możliwe, jakie są następstwa ich zastosowania lub zaniechania oraz jakie są wyniki leczenia i rokowania na przyszłość.
Lekarz ma obowiązek udzielić takich informacji pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu.
Jeśli chory jest małoletni, prowadzący jego terapię powinien ponadto porozmawiać o jego zdrowiu z rodzicami lub opiekunami prawnymi. Dopiero młody człowiek, który ukończył 16 lat, ma prawo decydować samodzielnie o tym, jaką formę leczenia podjąć.
Jeżeli chodzi o inne osoby niż pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy, lekarz może im udzielić informacji o stanie zdrowia chorego tylko za jego zgodą. Jeżeli pacjent nie ukończył 16 lat lub jest nieprzytomny bądź niezdolny do zrozumienia znaczenia przekazu, lekarz udziela informacji jego przedstawicielowi ustawowemu (np. rodzicom). Gdy natomiast tego ostatniego nie ma, lub gdy porozumienie się z nim jest niemożliwe, lekarz powinien przekazać wiadomości o zdrowiu chorego osobie bliskiej.
