Dyrektywa w sprawie prawa obywateli Unii do swobodnego przemieszczania się nie dopuszcza środków, które – wdrażając cel prewencji ogólnej – uniemożliwiają członkom rodziny wjazd bez wizy na terytorium państwa członkowskiego – orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-202/13.
On z UE, ona z Kolumbii
Posiadający podwójne obywatelstwo (brytyjskie i irlandzkie ) Sean A. McCarthy jest mężem obywatelki Kolumbii, z którą ma córkę. Rodzina mieszka na stałe w Hiszpanii, ale małżonkowie mają także dom w Zjednoczonym Królestwie, do którego regularnie podróżują. Helena P. McCarthy posiada „kartę pobytu członka rodziny obywatela Unii" wydaną przez organy hiszpańskie. Sama karta nie wystarcza jednak, by obywatelka Kolumbii mogła wjechać do Zjednoczonego Królestwa. Zgodnie z brytyjskim prawem posiadacze takiej karty muszą złożyć wniosek o zezwolenie na wjazd („zezwolenie rodzinne EOG") ważne przez sześć miesięcy. Zezwolenie może być odnowione, pod warunkiem, że jego posiadacz uda się osobiście do przedstawicielstwa dyplomatycznego Zjednoczonego Królestwa za granicą i wypełni formularz zawierający pytania dotyczące jego zasobów oraz sytuacji zawodowej.
Małżonkowie McCarthy uznali, że brytyjskie przepisy naruszają ich prawo do swobodnego przemieszczania się i w 2012 r. wnieśli skargę do brytyjskiego sądu administracyjnego. Sąd ten zwrócił się zaś do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem, czy w świetle dyrektywy w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich i protokołu nr 20 obywatele państw trzecich mogą w sposób ogólny zostać zobowiązani do uzyskania wizy, aby móc wjechać na terytorium brytyjskie, pomimo że posiadają oni już kartę pobytu.
Otwarte granice dla członków rodzin
W ocenie Trybunału z dyrektywy nie wynika, aby zwolnienie z obowiązku posiadania wizy przez członków rodziny obywatela Unii, którzy nie mają obywatelstwa państwa członkowskiego, było ograniczone do państw członkowskich innych niż państwo członkowskie pochodzenia obywatela Unii. Innymi słowy członek rodziny obywatela Unii, który skorzystał z przysługującego mu prawa do swobodnego przemieszczania się i który znajduje się w sytuacji takiej jak Helena P. McCarthy Rodriguez, nie podlega obowiązkowi uzyskania wizy ani równoważnego zezwolenia, aby móc wjechać na terytorium państwa członkowskiego, z którego pochodzi jego małżonek.
Trybunał zbadał następnie, czy dyrektywa w ogóle pozwala państwu członkowskiemu wymagać uprzedniego wydania zezwolenia na wjazd w celu zapobieżenia nadużyciom prawa lub oszustwom. Stwierdził, że państwa UE mogą wprowadzić odmowę, unieważnienie lub cofnięcie prawa wjazdu w przypadku zaistnienia ryzyka nadużycia prawa lub oszustwa. Każdy przypadek musi być jednak indywidualnie rozpatrzony.
