Podatki lokalne to obok dotacji i subwencji najistotniejsze źródło dochodów zasilających gminne budżety. Rady gmin mają prawo do określania ich wysokości, przy czym pamiętać należy, że ich górny pułap określa co roku minister finansów, wydając w tej sprawie rozporządzenie. Do kompetencji organu stanowiącego należy również [b]wprowadzanie ulg i zwolnień bądź umarzania podatków stanowiących dochód gminnych budżetów. [/b]Do najważniejszych danin lokalnych zaliczyć trzeba podatek od nieruchomości, od środków transportowych. Są one uregulowane w ustawie z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Jej przepisy określają również zasady poboru danin, takich jak opłata targowa, miejscowa, uzdrowiskowa czy od posiadania psów.
[srodtytul]Można w trakcie roku[/srodtytul]
Uchwały podatkowe rady podejmują, a przynajmniej powinny to robić, do końca grudnia. Określone tam stawki obowiązują w roku następnym od początku stycznia. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby rady podejmowały uchwały w sprawie podatków w ciągu roku, zwłaszcza jeżeli uchwały te są korzystne dla podatnika. Potwierdza to chociażby[b] wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 października 2003 r.[/b], w którym stwierdził, że [b]nie ma przeszkód, aby rada mogła w ciągu roku podatki lokalne obniżyć.[/b] Taka uchwała powinna jednak zawierać stosowne przepisy przejściowe i vacatio legis [b](I SA/Wr 1608/03)[/b].
[srodtytul]Podmiotowe i przedmiotowe[/srodtytul]
Zwolnienia od podatków i opłat dzielimy na dwa rodzaje. Są to takie, które odnoszą się do podmiotu opodatkowania, oraz tzw. zwolnienia przedmiotowe. Pierwsze odnoszą się do podmiotów opłacających daniny publiczne, czyli podatników. Wprowadzenie takiego rodzaju zwolnień polega na wyłączeniu określonej kategorii podatników z obowiązku zapłaty danego podatku. W odniesieniu do podatków i opłat lokalnych kategorie podmiotów zwolnionych określa ustawa, a rada nie posiada kompetencji do wprowadzenia innych kategorii tych zwolnień.