„Pathaan”: Bollywoodzki James Bond

Konstytucja jest jak noga, a faszyzm jak teściowa. Tę pierwszą złamać można po wielokroć, i to w wielu miejscach, ta druga co jakiś czas nadciąga, niosąc widmo apokalipsy.

Kiedy w 2004 r. Napoli stanęło nad przepaścią, nawet najwięksi optymiści nie marzyli, że dwie dekady później klub z biednego południa Włoch zagra na nosie bogatej północy. Jego droga po mistrzostwo to inspirująca historia, jak podnieść się z gruzów. Amerykanie myślą już podobno o ekranizacji.

Pałac Kultury i Nauki tylko z daleka wydaje się gładki i hermetyczny. Nic dziwnego, że rośnie na nim sto jedenaście gatunków roślin, w tym drzewa i krzewy. Gnieździ się tutaj kilkadziesiąt gatunków ptaków.

Wszystkie historie rozstrzygają się w samotności i ciszy. Tam, gdzie nie przestaje tlić się płomień wiary.

Społeczeństwa, które widzą szanse tam, gdzie inni widzą zagrożenia, są tymi, które wygrywają przyszłość.

Była wielką gwiazdą, królową amerykańskich pań domu. Jej przepisy, bukiety, naczynia kuchenne, porady ślubne znały nawet dzieci. Magazyn „Time” wybrał ją do grona 100 najbardziej wpływowych kobiet świata. Teraz chce zrzucić etykietę wzorowej pani domu – w wieku 82 lat pozuje na okładce w kostiumie kąpielowym.

Konstytucja jest jak noga, a faszyzm jak teściowa. Tę pierwszą złamać można po wielokroć, i to w wielu miejscach, ta druga co jakiś czas nadciąga, niosąc widmo apokalipsy.

Kiedy w 2004 r. Napoli stanęło nad przepaścią, nawet najwięksi optymiści nie marzyli, że dwie dekady później klub z biednego południa Włoch zagra na nosie bogatej północy. Jego droga po mistrzostwo to inspirująca historia, jak podnieść się z gruzów. Amerykanie myślą już podobno o ekranizacji.

Była wielką gwiazdą, królową amerykańskich pań domu. Jej przepisy, bukiety, naczynia kuchenne, porady ślubne znały nawet dzieci. Magazyn „Time” wybrał ją do grona 100 najbardziej wpływowych kobiet świata. Teraz chce zrzucić etykietę wzorowej pani domu – w wieku 82 lat pozuje na okładce w kostiumie kąpielowym.

Wzrost Romana, odlot Suskiego i cela Dańca. Nasze polskie Bollywood.

Pałac Kultury i Nauki tylko z daleka wydaje się gładki i hermetyczny. Nic dziwnego, że rośnie na nim sto jedenaście gatunków roślin, w tym drzewa i krzewy. Gnieździ się tutaj kilkadziesiąt gatunków ptaków.

Wszystkie historie rozstrzygają się w samotności i ciszy. Tam, gdzie nie przestaje tlić się płomień wiary.

Społeczeństwa, które widzą szanse tam, gdzie inni widzą zagrożenia, są tymi, które wygrywają przyszłość.

Po seansie filmu „Nomadland” i książki, która stanowiła inspirację dla scenariusza tego dzieła, wciąż zadaję sobie pytanie, czy takie życie bez stałego miejsca pobytu to właśnie jest wolność czy może przekleństwo?

Konstytucja jest jak noga, a faszyzm jak teściowa. Tę pierwszą złamać można po wielokroć, i to w wielu miejscach, ta druga co jakiś czas nadciąga, niosąc widmo apokalipsy.

Kiedy w 2004 r. Napoli stanęło nad przepaścią, nawet najwięksi optymiści nie marzyli, że dwie dekady później klub z biednego południa Włoch zagra na nosie bogatej północy. Jego droga po mistrzostwo to inspirująca historia, jak podnieść się z gruzów. Amerykanie myślą już podobno o ekranizacji.

Była wielką gwiazdą, królową amerykańskich pań domu. Jej przepisy, bukiety, naczynia kuchenne, porady ślubne znały nawet dzieci. Magazyn „Time” wybrał ją do grona 100 najbardziej wpływowych kobiet świata. Teraz chce zrzucić etykietę wzorowej pani domu – w wieku 82 lat pozuje na okładce w kostiumie kąpielowym.

Wzrost Romana, odlot Suskiego i cela Dańca. Nasze polskie Bollywood.

Pałac Kultury i Nauki tylko z daleka wydaje się gładki i hermetyczny. Nic dziwnego, że rośnie na nim sto jedenaście gatunków roślin, w tym drzewa i krzewy. Gnieździ się tutaj kilkadziesiąt gatunków ptaków.

Wszystkie historie rozstrzygają się w samotności i ciszy. Tam, gdzie nie przestaje tlić się płomień wiary.

Społeczeństwa, które widzą szanse tam, gdzie inni widzą zagrożenia, są tymi, które wygrywają przyszłość.

Po seansie filmu „Nomadland” i książki, która stanowiła inspirację dla scenariusza tego dzieła, wciąż zadaję sobie pytanie, czy takie życie bez stałego miejsca pobytu to właśnie jest wolność czy może przekleństwo?

Andrzej Duda: „Nie bardzo rozumiem, jak kwestia zbadania rosyjskich wpływów na Polskę miałaby zniszczyć polską demokrację”.

Kino na festiwalu pokazało swoje nowe, popandemiczne oblicze: jest bardziej osobiste. Reżyserzy zaglądają za zamknięte drzwi domów, przyglądając się relacjom w rodzinach.

Zaskoczyło mnie, jak ważne są dla was relacje międzyludzkie. Bo mimo powszechnego przekonania – słusznego – że jesteście pokoleniem cyfrowym, większość zetek chciałaby pracować stacjonarnie, ewentualnie hybrydowo. Z kolei milenialsi najchętniej nie poszliby już do biura w ogóle - mówi Justyna Suchecka, dziennikarka.

Czy to przypadek, że ci sami, którzy najczęściej troszczą się o zdrowie psychiczne młodych, z radością donoszą o tym, że młodzi coraz szybciej się laicyzują?

Wieść o sprawie się szerzyła. Na Wylie padł blady strach. Pierwotną wiadomość o kobiecie, która palnęła sobie w łeb, szybko zastąpiła wersja mówiąca o kobiecie, którą w jej własnym domu zarąbał siekierą szaleniec.

Wybory w Tajlandii wygrała partia popularna wśród młodzieży i miejskiej klasy średniej, która połączyła siły z mającym ogromny elektorat wiejski konkurentem. Sromotnie przegrał obóz rządzący, powiązany z królewskim dworem i armią. Nie wiadomo jednak, czy pozwoli zwycięzcom rządzić.

„After Us” to gratka dla surrealistów i tych, którzy widzą w grach małe dzieła sztuki.

Nowa, kapitalistyczna Polska miała swoich beneficjentów, ale też przegranych – starszych, mniej zaradnych, gorzej wykształconych. Sukces lat 90., z którego zostali wykluczeni, pozbawił ich – we własnym przekonaniu – godności. Politycy, którzy to zrozumieli, trafili na żyłę złota.

Okazuje się, że woda jest obiektem badań fizyków, biologów i geografów, ale też socjologów.

Z tego co pisze i mówi poseł Braun, mogłoby wynikać, że „lex Tusk” powinno być raczej nazywane „lex Braun”.

Dziękujemy Robertowi Mazurkowi, który w felietonie w „Plusie Minusie” dokonał egzegezy polskiego feminizmu – klasyczny nazywając „palofeminizmem” i sugerując, że wyginie. I ripostujemy: na razie nie zamierzamy wyginąć.

Często zdziwienie budzi duża świadomość ekologiczna i społeczna zaangażowanych katolików. A przecież nie brak w chrześcijańskim nauczaniu źródeł, gdzie można znaleźć odpowiedzi na wyzwania współczesności.

„Nie traktujcie nas jak idiotów” – taki apel chciałbym skierować do polskich polityków w imieniu swoim własnym, a może także jakiejś części czytelników.

Masa politycznych wątków nie przysłania rozrywkowego charakteru „Dyplomatki”.

Quasi-detektywistycznego filmu „Święty” o kradzieży figury św. Wojciecha w 1986 roku nikt nie rzuci na polską barykadę. Nie jest to bowiem ani katolska nudna piła, ani też niesmaczna antykatolicka agitka. Obejrzeć warto.

Zabawny jest ten winiarski język – apelacja nie ma w nim nic wspólnego z sądami, a denominacja z wyznaniem. O co tu chodzi?