Po­noć bę­dzie ła­twiej wy­kre­ślić się z ksiąg pa­ra­fial­nych. Oczy­wi­ście ni­ko­mu chrztu to nie unie­waż­ni, ale przy­naj­mniej po­zwo­li za­spo­ko­ić sil­ną u nie­któ­rych po­trze­bę pu­blicz­ne­go za­de­mon­stro­wa­nia nie­chę­ci do Ko­ścio­ła.

Gdy­by wnio­sko­wać na pod­sta­wie licz­by po­wsta­ją­cych wciąż no­wych por­ta­li agi­tu­ją­cych do wy­rze­cze­nia się wia­ry, to ma­my do czy­nie­nia z jed­nym z naj­waż­niej­szych pro­ble­mów nur­tu­ją­cych dziś Po­la­ków. Twór­cy stron in­ter­ne­to­wych po­świę­co­nych apo­sta­zji utrzy­mu­ją, że już te­raz set­ki ty­się­cy lu­dzi co ro­ku for­mal­nie zry­wa­ją wię­zi z ka­to­li­cy­zmem. Ani chy­bi pol­ski Ko­ściół po­wi­nien zwi­jać ma­nat­ki, bo za rok – dwa nie bę­dzie miał ko­go na­uczać. Tym bar­dziej że do apo­sta­zji przy­mie­rza się oso­bi­ście na­wet Ja­nusz Pa­li­kot, kie­dyś wy­daw­ca ko­ściół­ko­we­go ty­go­dni­ka „Ozon". Za­mie­rza też wspie­rać in­nych chęt­nych, któ­rzy nie są pew­ni, w ja­ki spo­sób ta­ką ope­ra­cję prze­pro­wa­dzić.

Ty­le że ma­so­we apo­sta­zje to tyl­ko (nie­zbyt) po­boż­ne ży­cze­nie an­ty­kle­ry­ka­łów. W ar­chi­die­ce­zji kra­kow­skiej, li­czą­cej pół­to­ra mi­lio­na wier­nych, ob­li­czo­no, że w ostat­nich la­tach de­kla­ra­cję apo­sta­zji skła­da­ło co ro­ku oko­ło 40 osób. Je­śli po­dob­na ten­den­cja jest w in­nych re­gio­nach, to rocz­nie pol­skie­mu Ko­ścio­ło­wi uby­wa oko­ło 800 z nie­mal 34 mi­lio­nów wier­nych. To licz­ba bez zna­cze­nia, tak­że dla­te­go, że w tym sa­mym cza­sie znacz­nie wię­cej do­ro­słych przyj­mu­je w Pol­sce chrzest.