[b]Tak wynika z wyroku WSA w Warszawie z 23 lutego 2009 r., III SA/Wa 2969/08[/b]
[srodtytul]Jaki był problem[/srodtytul]
Podatniczka wystąpiła o stwierdzenie nieważności decyzji dyrektora urzędu kontroli skarbowej. Zarzucała jej rażące naruszenie prawa. Twierdziła, że została wydana bez podstawy prawnej. Jednak generalny inspektor kontroli skarbowej utrzymał decyzję w mocy.
Pełnomocnik podatniczki wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy i uchylenie decyzji jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa. Strona nie zgodziła się ze stanowiskiem głównego inspektora kontroli skarbowej, że w sprawie chodzi o odmienną ocenę zebranego w toku kontroli materiału dowodowego i ustalenie stanu faktycznego oraz o interpretację zastosowanych do tego stanu faktycznego przepisów materialnego prawa podatkowego. Twierdziła, że dla potrzeb podatku akcyzowego organ uznał, iż miała miejsce sprzedaż oleju opałowego na inny cel niż opałowy i określił podstawę opodatkowania tym podatkiem w drodze oszacowania. Nie uczynił tego natomiast dla potrzeb podatku dochodowego. Na podstawie tego samego materiału dowodowego organ stwierdził, że sprzedaż oleju opałowego nie miała miejsca i pozbawił podatniczkę prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku akcyzowego od tej sprzedaży.
Generalny inspektor kontroli skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy stwierdził jednak, że brak jest podstaw do uznania, iż decyzja dyrektora urzędu kontroli skarbowej została wydana z rażącym naruszeniem przepisów prawa podatkowego.
