Tylko po dobrowolnej wyprowadzce, wolno wymeldować

Opuszczenia miejsca pobytu stałego z powodu przymusu fizycznego czy psychicznego nie można uznać za pozostawienie dotychczasowego miejsca pobytu stałego

Publikacja: 24.09.2010 03:00

Tylko po dobrowolnej wyprowadzce, wolno wymeldować

Foto: Fotorzepa, Michał Walczak Michał Walczak

[b]Tak postanowił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z 9 września 2010 r., II SA/Ol 540/10[/b]

[srodtytul]Jaki jest problem[/srodtytul]

S.A. wniósł o wymeldowanie swojej żony I.A. z miejsca pobytu stałego. Burmistrz orzekł o odmowie wymeldowania z powodu braku przesłanek zastosowania art. 15 ust. 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=A2562C4350BC7A4F01AE342BF1A14AD8?id=182546]ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych[/link], który stanowi podstawę do wydania decyzji o wymeldowaniu. Działanie I.A. nie posiadało przymiotu działań dobrowolnych, ale było następstwem lęku przed agresywnym zachowaniem męża. Opuszczenie mieszkania nastąpiło w chwili, kiedy mężczyzna powrócił do lokalu po odbyciu kary pozbawienia wolności za znęcanie się nad rodziną. Ponieważ odwołanie nie odniosło skutku, sprawa na skutek skargi trafiła do sądu.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

WSA orzekł, że skarga nie jest zasadna.

Przypomniał, że na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych organ wydaje – na wniosek strony lub z urzędu – decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad trzy miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się.

Trzeba zatem ustalić, czy wnioskowana do wymeldowania osoba opuściła miejsce pobytu stałego, przy czym przesłanka ta jest spełniona, jeżeli opuszczenie to ma charakter trwały i jest dobrowolne. Dla zaistnienia tej przesłanki konieczne jest, aby fizycznemu przebywaniu osoby w innym miejscu towarzyszyły wola opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu oraz zamiar stałego związania się z nowym miejscem, urządzenia w nim swego trwałego centrum życiowego.

Dla oceny zamiaru istotne znaczenie ma z kolei to, czy okoliczności faktyczne potwierdzają wolę osoby, czy też pozostają z nią w sprzeczności. Do okoliczności takich należą między innymi: sposób opuszczenia lokalu, koncentracja interesów życiowych w danym miejscu (przebywanie w nim w sensie fizycznym, praca, nauka itp.), a także obiektywna możliwość realizacji woli przebywania w nim.

Sąd stwierdził, że I.A. opuściła miejsce pobytu stałego w lokalu mieszkalnym, jednakże opuszczenie miejsca pobytu stałego nie było dobrowolne i nie miało charakteru trwałego. Samo przebywanie przez uczestniczkę postępowania w innym lokalu nie świadczy jeszcze o zamiarze trwałego opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu stałego.

Tymczasem opuszczenie lokalu powinno być dobrowolne, połączone z zabraniem wszystkich swoich rzeczy z zajmowanego lokalu i skoncentrowaniem swojego centrum życiowego poza miejscem pobytu stałego. W tej sprawie również te przesłanki nie zaistniały.

W sprawie brak także znamion trwałości w opuszczeniu spornego lokalu. Rezygnacja z prawa do przebywania w nim musi nastąpić w sposób wyraźny, poprzez złożenie stosownego oświadczenia woli oraz odpowiednie zachowanie.

[b]Tak postanowił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z 9 września 2010 r., II SA/Ol 540/10[/b]

[srodtytul]Jaki jest problem[/srodtytul]

Pozostało 95% artykułu
Konsumenci
Pozew grupowy oszukanych na pompy ciepła. Sąd wydał zabezpieczenie
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Sądy i trybunały
Dr Tomasz Zalasiński: W Trybunale Konstytucyjnym gorzej już nie będzie
Konsumenci
TSUE wydał ważny wyrok dla frankowiczów. To pokłosie sprawy Getin Banku
Nieruchomości
Właściciele starych budynków mogą mieć problem. Wygasają ważne przepisy
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Prawo rodzinne
Przy rozwodzie z żoną trzeba się też rozstać z częścią krów