Marek Rzewuski: Ustawa antypozwowa będzie nawiązywać do wczesnego PRL-u

Formalnie, konstruowana w KNF ustawa nie zabroni dochodzenia konsumentom swoich praw przed wymiarem sprawiedliwości, jednak zastosowanie obciążeń podatkowych, ma skutecznie zniechęcić do pozywania banków. Działać to będzie tylko w jedną stroną - ustawa nie narzuca tego rodzaju ograniczeń bankom. Zgodnie z zamysłem KNF klient, który ośmieli się nie skorzystać z dobrodziejstwa ustawy oferującej mu podział strat poniesionych przez bank na forexie i wygra w sądzie, zostanie za to ukarany finansowo, a karę wymierzy mu Urząd Skarbowy. Potencjalnie beneficjantem takiej ustawy, poza bankami oczywiście, miałby być Skarb Państwa, jednak zamysł ten nie koniecznie musi się powieść. W przeszłości banki wysyłały czytelne sygnały, iż w przypadku uchwalenia jakiejkolwiek ustawy „frankowej” będą dochodzić rekompensaty od państwa polskiego. W liście ambasadorów do Przewodniczącego Sejmowej Komisji Publicznych z 19.02.2019 czytamy: "spółki dominujące banków, które zainwestowały w Polsce mogłyby na podstawie dwustronnych umów inwestycyjnych (BIT) rozważać wystąpienie z pozwem". Możliwy jest zatem scenariusz, że nie tylko to, co Skarbowi Państwa potencjalnie uda się wydrzeć konsumentom trafi w ręce banków-matek, ale polski podatnik będzie musiał dodatkowo dopłacić do inicjatywy ustawodawczej KNF. Biorąc pod uwagę, że jedynym wygranym w przypadku uchwalenia ustawy antypozwowej w kształcie proponowanym przez nadzorcę są same banki, a przegranymi obywatele i Skarb Państwa, stawia to sens opisanej ustawy pod dużym znakiem zapytania.