Niemiecki Trybunał Socjalny 16 sierpnia 2017 r. podjął decyzję w sprawie polskiego przedsiębiorstwa, które oddelegowało pracowników do Niemiec w celu realizacji umowy o dzieło (sygn. B 12 KR 19/16 R). Ponieważ przedsiębiorstwo w chwili oddelegowania pracowników na okres ponad jednego roku nie prowadziło jeszcze wystarczającej działalności w Polsce, a więc nie spełniało warunków delegowania, pracodawca złożył wniosek w ZUS o wydanie zaświadczeń A1 dla jego pracowników w trybie porozumienia wyjątkowego według artykułu 17 rozporządzenia (EWG) nr 1408/71, które zastąpione zostało w międzyczasie przez rozporządzenie unijne nr 883/2004. ZUS przychylił się do wniosku pracodawcy i wystąpił do niemieckiej placówki zajmującej się ubezpieczeniem zdrowotnym pracowników zagranicznych (DVKA) z propozycją zawarcia porozumień o wyjątkowym podtrzymaniu obowiązywania polskiego ubezpieczenia na czas oddelegowania pracowników do Niemiec. Instytucja łącznikowa DVKA odmówiła jednak zawarcia takich porozumień. W konsekwencji dla polskich pracowników na czas realizowania kontraktu obowiązywały niemieckie przepisy, a niemiecka kasa chorych zwróciła się do polskiego pracodawcy i wezwała go do odprowadzenia składek na ubezpieczenie w Niemczech, mimo iż pracownicy podczas ich oddelegowania nadal ubezpieczeni byli w Polsce.
