Dług szpitala a umowa finansowania

W sprawie o sygn. VI ACa 905/15 Sąd Apelacyjny w Warszawie uwzględnił prawomocnie powództwo dostawcy szpitala, uznając tym samym zasadne roszczenie o zapłatę ceny za dostarczone przez niego towary. Od wyżej wymienionego orzeczenia pozwany szpital złożył skargę kasacyjną, w związku z czym sprawa została rozpoznana również przez Sąd Najwyższy.

W skardze kasacyjnej szpital sformułował zagadnienie prawne – potrzebę wykładni art. 54 ust. 5 ustawy o działalności leczniczej (u.d.l.). Celem pozwanego było wyjaśnienia, czy wynikające z tego przepisu ograniczenia dopuszczalności zmiany wierzyciela publicznego szpitala wyłącza możliwość skutecznego spełnienia przez osobę trzecią na rzecz wierzyciela publicznego szpitala świadczenia, do którego zobowiązany był dłużnik. Zagadnienie to sprowadza się zatem do ustalenia, czy osoba trzecia, w aktualnym stanie prawnym, może skutecznie spłacić za szpital zobowiązanie tego podmiotu wobec jego kontrahenta. Postanowieniem z 4 października 2017 r. Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania (sygn. I CSK 175/17). Uznał, że przedstawione przez szpital zagadnienia prawne, dotyczące wykładni art. 54 ust. 5, nie mają rozstrzygającego znaczenia dla wyniku sprawy.