[b]"Rz":[/b] Wychwytywanie i magazynowanie dwutlenku węgla (CCS) oraz zgazowanie węgla (IGCC) są na razie w fazie testowej. Coraz częściej pojawiają się wątpliwości, czy nowe, czyste technologie węglowe będą mogły być stosowane na skalę przemysłową, bo mogą okazać się za drogie.
[b]Piotr Litwa:[/b] Oba tematy są bardzo aktualne. Unia Europejska przeznaczyła duże środki finansowe dla nowych projektów inwestycyjnych związanych z ww. tematami. Bliższe w realizacji wydaje się wychwytywanie ze spalin elektrowni CO[sub]2[/sub], jego transportowanie i składowanie pod ziemią. 25 czerwca weszła w życie Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/31/WE, z 23 kwietnia 2009r. w sprawie geologicznego składowania dwutlenku węgla. Państwa członkowskie mają obowiązek wprowadzić w życie przepisy niezbędne do wykonania tej dyrektywy w ciągu dwóch lat. Aktualnie w Ministerstwie Środowiska odbywają się spotkania robocze w sprawie implementacji tej Dyrektywy. W spotkaniach biorą udział przedstawiciele kilku resortów i WUG.
[b]WUG współpracuje w tej sprawie z Niemcami.[/b]
W ubiegłym roku odbyliśmy wizytę w RFN, w ramach współpracy WUG z Krajowym Urzędem Brandenburgii ds. Górnictwa, Geologii i Surowców Mineralnych w Cottbus. Przedstawiciele WUG mieli okazję zapoznać się z technologią sekwestracji CO[sub]2[/sub], realizowaną w ramach projektu pilotażowego w elektrowni „Schwarze Pumpe”, należącej do Vattenfall. W RFN węgiel brunatny, obok energii jądrowej, stanowi podstawowe źródło energii pierwotnej. Struktura zużycia pierwotnych nośników energii kształtuje się tam w następujący sposób: energia jądrowa - 26,3%, węgiel brunatny -25,0%, węgiel kamienny - 21,6%, energia wodna - 13,9%, gaz ziemny - 11,3%, ropa naftowa - 1,9%. Aż 8% z ww. 25% energii z węgla brunatnego powstaje w Łużyckim Zagłębiem Węgla Brunatnego. W 2007r. wydobyto tam 59,5 mln t węgla brunatnego.
Emisja CO[sub]2[/sub] z rejonu łużyckiego stanowi 0,22 proc. emisji światowej. Zgodnie z założonymi celami do 2020 r. planuje się jej zmniejszenie o 36,4 mln t/r., a do roku 2030 o następne 31,8 mln t/r. W porównaniu z 1990 r. stanowi to redukcję o – odpowiednio: 40 i 75%. Cel ten zamierza się osiągnąć m.in. poprzez składowanie CO[sub]2[/sub] w górotworze.