Krzysztof A. Kowalczyk: Po co Polakom ta straszna prywatyzacja?

Opublikowany w środę wywiad prof. Leszka Balcerowicza dla „Rzeczpospolitej” wzbudził sporo emocji. Poszło o wytykany nowemu rządowi brak strategii gospodarczej, a ściślej o unikanie przez ekipę Donalda Tuska tematu przekształceń własnościowych, czyli – mówiąc wprost – prywatyzacji.

Pojawiły się głosy, że prywatyzacja nie wydaje się być istotnym wyzwaniem rozwojowym dla Polski, bo dużo ważniejsze są problemy starzenia się i kurczenia populacji, jakości edukacji, dofinansowania nauki i przeskoku do innowacyjnej gospodarki.

Nie jestem – broń Boże – rzecznikiem Leszka Balcerowicza, ale jak rozumiem, to jemu chodzi nie o prywatyzację dla samej prywatyzacji, tylko o to, że firmy prywatne są bardziej efektywne od państwowych molochów. A ostatnie 8-10 lat to utrwalanie i zwiększanie obecności państwa w gospodarce.

Państwo w energetyce i bankach to mniej konkurencji, więcej problemów

Od siebie dodam, że „polonizacja" banków ograniczyła konkurencję w sektorze finansowym, w paliwach ją zniszczyła orlenowska monopolizacja. Państwowy sektor energetyczny stał się gigantycznym problemem, czego kuriozalnym efektem jest wyłączanie dostarczających tanią energię OZE, by nie trzeba było wyłączać niszczących środowisko bloków węglowych.

Czytaj więcej

OZE

W kalendarzu jeszcze zima, a system już nie radzi sobie z nadmiarem OZE

W kalendarzu mamy jeszcze zimę, ale w produkcji zielonej energii 3 marca to istotnie początek ene...

Banki, paliwa, energia – wszystko to są sektory infrastrukturalne. Ich nieefektywność siłą rzeczy przekłada się na zmniejszanie efektywności całej gospodarki, a w efekcie poziom PKB, wielkość budżetu, wysokość płac, konsumpcji. Czyli w rachunku ciągnionym – możliwości pokonywania problemów właśnie w ochronie zdrowia, finansowaniu oświaty i nauki czy kurczeniu się populacji kraju.

Dlaczego politycy jak ognia unikają słowa „prywatyzacja”?

Utrwalając dominację państwa tam, gdzie nie jest ona konieczna (wojsko, bezpieczeństwo), sami sobie podstawiamy nogę. A jedynym sposobem zmiany tego stanu rzeczy jest prywatyzacja.

Wiem, że słowa tego unika się jak ognia, bo prywatyzacji przez minione dekady dorobiono gębę potwora. Ma to związek właśnie z nieefektywnością państwowych firm. Prywatny właściciel, chcąc zwiększyć efektywność i – nie bójmy się tego słowa – osiągać większe zyski, z reguły czynił w przejmowanych państwowych firmach oszczędności, odcinał balast, często też ograniczając zatrudnienie. A to dla zwalnianych i tych, którzy przetrwali, zawsze była trauma. Zwłaszcza przy wysokim bezrobociu.

Ale czasy masowego bezrobocia minęły. Mamy jeden z najniższych jego poziomów w Europie. Owszem, bardzo dobrze płatną pracę nie jest łatwo znaleźć, ale jeśli ktoś nie ma nadmiernego apetytu, to pracę zawsze znajdzie. Firmy borykają się teraz z brakami, a nie nadmiarem pracowników.

Czytaj więcej

Rynek pracy

Firmy szukają sposobu na niedobór talentów

Grupa pracodawców, którzy wskazują trudności z rekrutacją potrzebnych pracowników, jest najmniejs...