Marki własne to już nie wyroby czekoladopodobne

Być może pragmatyczny polski klient czasem się rozpędzi i przyoszczędzi niepotrzebnie, kosztem jakości kupowanego produktu, ale w wielu przypadkach za towar o takiej samej jakości zapłacimy dziś mniej tylko dlatego, że nie występuje w sklepie pod znaną marką.

Aktualizacja: 11.12.2017 21:31 Publikacja: 11.12.2017 21:00

Marki własne to już nie wyroby czekoladopodobne

Foto: Fotorzepa, Rafał Guz

Nie każdy chętnie zrezygnuje z markowych butów czy ubrań, bo noszenie ich to trochę informowanie świata o swoim stylu i możliwościach finansowych. Ale już pasta do zębów czy camembert na śniadanie coraz częściej trafia do polskiego domu z dyskontu, gdzie można je kupić taniej tylko dlatego, że nie mają etykietki znanego producenta.

Cola, adidasy – całą masę produktów już nawet na poziomie nazewnictwa definiujemy dziś poprzez poszczególne znane marki. Przez lata specjaliści od marketingu wpajali nam w ich reklamach, jakie są, aż wreszcie nauczyliśmy się kupować je „na pamięć". Do czasu. Inwazja tańszych supermarketów i dyskontów spowodowała, że pragmatyczny polski klient coraz chętniej zaczął sięgać najpierw po tzw. dobra szybkozbywalne, a potem także po kolejne produkty, w wersji bez znajomej etykietki i całej jej reklamowej filozofii.

„Rzeczpospolita” najbardziej opiniotwórczym medium października!
Rzetelne informacje, pogłębione analizy, komentarze i opinie. Treści, które inspirują do myślenia. Oglądaj, czytaj, słuchaj.

Czytaj za 9 zł miesięcznie!
Opinie Ekonomiczne
Witold M. Orłowski: Gospodarka wciąż w strefie cienia
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Opinie Ekonomiczne
Piotr Skwirowski: Nie czarne, ale już ciemne chmury nad kredytobiorcami
Ekonomia
Marek Ratajczak: Czy trzeba umoralnić człowieka ekonomicznego
Opinie Ekonomiczne
Krzysztof Adam Kowalczyk: Klęska władz monetarnych
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Opinie Ekonomiczne
Andrzej Sławiński: Przepis na stagnację