Jerzy Pruski wygrał ogłoszony w marcu zeszłego roku konkurs na prezesa PKO BP. Nie była to ogromna niespodzianka. Pruski jest nazywany często człowiekiem Leszka Balcerowicza. Wiele osób porównywało ich zresztą, twierdząc, że obaj są bezkompromisowi, apodyktyczni i niesamowicie uczciwi. Od razu jednak dodają, że Pruski nie jest tak impulsywny jak Balcerowicz. To Pruski był uznawany za faworyta konkursu na szefa PKO BP.
Nie bez znaczenia był też jego konflikt z prezesem NBP Sławomirem Skrzypkiem. To wtedy o Pruskim zrobiło się bardzo głośno. W styczniu 2008 r. zrezygnował z zasiadania w zarządzie banku centralnego. Decyzję tłumaczył w publicznym oświadczeniu tym, że nie ma „możliwości dalszego, faktycznego sprawowania urzędu w sposób efektywny”. To oświadczenie doprowadziło do ożywionej dyskusji prowadzonej poprzez media członków zarządu NBP, a także RPP.
Wówczas się mówiło, że jego najgroźniejszym przeciwnikiem w walce o fotel prezesa PKO BP jest Sławomir Lachowski (były szef BRE Banku), który nigdy nie ukrywał, że zarządzanie PKO BP jest niesamowitym wyzwaniem i że kiedyś chciałby się go podjąć. Jeszcze długo po wygraniu przez Pruskiego konkursu bankowcy twierdzili, że to sytuacja tymczasowa, ponieważ Lachowski dostanie to, czego chciał, i że część członków zarządu banku bardzo mu kibicuje. Jerzy Pruski – według nich – miał otrzymać ofertę objęcia stanowiska w jakiejś prestiżowej organizacji czy urzędzie, bo na pracy w tego typu instytucjach zna się najlepiej. Inni z kolei dodawali, że fotel prezesa PKO BP to nagroda za walkę z prezesem NBP.
Od 1998 r. do 2004 r. Pruski zasiadał w Radzie Polityki Pieniężnej, a przez kolejne cztery lata był pierwszym zastępcą prezesa NBP. Ekonomiści twierdzą, że jest wybitnym specjalistą w dziedzinach makroekonomii, teorii polityki makroekonomicznej, finansów i bankowości.
Ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Łódzkim. W 1989 r. uzyskał tytuł doktora nauk ekonomicznych. W 1983 r. zaczął pracę w Katedrze Ekonomii Uniwersytetu Łódzkiego. Później trafił do biznesu, a dokładnie do Petrobanku, który w latach 90. ubiegłego wieku plasował się w trzeciej dziesiątce banków działających w Polsce.
