Faktoring przeznaczony jest dla firm sprzedających towary lub usługi innym firmom czy instytucjom, wystawiających faktury z odroczonym terminem płatności.
Podstawowe usługi oferowane przez faktorów to:
faktoring z regresem (niepełny)
firma faktoringowa odkupuje od klienta faktury z odroczonym terminem płatności i przekazuje na jego konto gotówkę odpowiadającą określonej części wartości faktur; po upływie terminu płatności wskazanego na fakturze i po otrzymaniu zapłaty od odbiorcy na rachunek klienta trafia pozostała kwota pomniejszona o prowizję faktora; jeśli odbiorca nie przekaże pieniędzy w ustalonym wcześniej terminie, firma musi zwrócić faktorowi otrzymane wcześniej środki;
faktoring bez regresu (pełny)
tak samo jak w faktoringu z regresem faktor odkupuje od klienta faktury z odroczonym terminem płatności i przekazuje na jego konto ustaloną część ich wartości; podstawowa różnica polega na tym, że faktor przejmuje ryzyko niewypłacalności odbiorcy; klient zawsze otrzyma swoje należności bez względu na to, czy jego odbiorca zapłacił za towar, czy nie; taka forma faktoringu jest droższa.
Ile kosztują usługi
Cena faktoringu to nie tylko koszt finansowania, ale także koszt pracy wykonanej przez faktora, określonej w warunkach umowy. Proste porównanie kosztu faktoringu z kosztem kredytu jest więc niemożliwe. Natomiast gdy porównujemy koszt usługi oferowanej przez różnych faktorów, powinniśmy przede wszystkim sprawdzić, co otrzymamy za daną cenę.
Podstawowe koszty faktoringu to:
– marża faktora, czyli wynagrodzenie faktora za udzielone finansowanie;
– prowizja przygotowawcza za przyznanie limitu finansowania; pokrywa koszty, jakie faktor poniósł, analizując zdolność kredytową klienta i kontrahentów;
– prowizja operacyjna; jest to wynagrodzenie za administrowanie wierzytel- nościami.
– wynagrodzenie za przejęcie ryzyka niewypłacalności kontrahenta lub kontrahentów klienta w faktoringu pełnym;
– prowizja za obsługę transakcji międzynarodowej; klient płaci za przejęcie ryzyka niewypłacalności kontrahenta lub kontrahentów zagranicznych; w rzeczywistości jest to wynagrodzenie faktora zagranicznego współpracującego z faktorem polskim.
Każda transakcja faktoringowa jest wyceniana osobno. Transakcje bardziej ryzykowne są droższe, a mało ryzykowne kosztują nieznacznie więcej niż kredyt obrotowy. Marże zawsze odzwierciedlają poziom ryzyka ponoszonego przez instytucję finansującą.
Zdaniem przedstawicieli branży ceny faktoringu nie wzrosły w ostatnim czasie, ale teraz należy się spodziewać podwyżek. Jest to spowodowane głównie wzrostem kosztów refinansowania faktorów w bankach. Poza tym zwiększają się zatory płatnicze i co za tym idzie
– rośnie ryzyko pogorszenia jakości portfeli faktoringowych. Wszystko to może się przełożyć na koszty ponoszone przez klientów.
Dawid Naglik, dyrektor zarządzający Departamentem Faktoringu w Banku BPH:
Faktoring jest usługą uniwersalną. Sprawdza się zarówno w okresie wzrostu gospodarczego, jak i w czasie stagnacji. Wynika to ze specyfiki tego rozwiązania. Faktoring jest bowiem produktem finansowym łączącym elementy finansowania oraz obsługi wierzytelności. Dodatkowo bazuje na rozproszonym portfelu odbiorców, co minimalizuje ryzyko niespłacalności transakcji. Dlatego instytucje finansowe chętnie oferują faktoring, niezależnie od sytuacji makroekonomicznej. W czasie koniunktury faktoring służy przede wszystkim finansowaniu dynamicznego wzrostu przedsiębiorstw, często nieposiadających skumulowanych zysków czy majątku trwałego. Faktoring standardowo jest produktem niewymagającym przedstawiania faktorowi twardych zabezpieczeń. Finansowanie bazuje na obrotach i saldzie należności i nie jest ograniczone limitem wynikającym z wartości zabezpieczeń majątkowych. W czasie dekoniunktury wykorzystywane są funkcje usługowe faktoringu, czyli obsługa i monitoring wierzytelności oraz przejęcie ryzyka niewypłacalności odbiorców w faktoringu pełnym. Tezę, że faktoring sprawdza się w każdej sytuacji rynkowej, potwierdzają dane obrazujące rozwój branży w Polsce. Wolumen transakcji faktoringowych rośnie nieustannie od ponad dziesięciu lat. Również w czasie zawirowań gospodarczych, np. w latach 2001 – 2002 i 2008 – 2009, nastąpił wzrost odpowiednio o 30 proc. i 7 proc., choć finansowanie podmiotów tradycyjnymi sposobami, takimi jak kredyt czy pożyczka, zostało mocno ograniczone.