Jak ocalono niewielki zadłużony szpital

Ponad 20 mln zł długu, przestarzały sprzęt, brak leków i pensje wypłacane w ratach, nierzadko co dwa miesiące – w takiej sytuacji jeszcze kilka lat temu był szpital w Żninie (Kujawsko-Pomorskie). Dziś placówka długów nie ma, a lekarze mogą liczyć na w miarę przyzwoite zarobki. Wszystko za sprawą restrukturyzacji. Szpital to teraz spółka, w której jedynym udziałowcem jest powiat.

Szpital w Żninie powstał w 1906 r. Obecnie mieści się w kilku dość ponurych gmachach pamiętających epokę gierkowską. – Trudno się nimi zachwycać – przyznaje Tomasz Zwolenkiewicz, koordynator oddziału dziecięcego, a jednocześnie rzecznik szpitala.

Powoli jednak w szpitalu zachodzą zmiany. Na razie na oddziałach. – Ostatnio zainwestowaliśmy przeszło milion złotych w sprzęt – mówi Aleksander Kmiećkowiak, szef placówki. W drugim kwartale szpital planuje złożyć wniosek o unijne pieniądze na przebudowę oddziału ratunkowego. – Przy okazji będziemy chcieli kupić tomograf i nowoczesny aparat rentgenowski, który można ustawić bezpośrednio przy łóżku pacjenta – wylicza Kmiećkowiak. Kilka lat temu o takich inwestycjach placówka mogła jedynie pomarzyć.

Szpital był bliski upadku, a niewielki Żnin huczał. – Na sesjach rady powiatu przez długie miesiące praktycznie nie było innego tematu. Zwykle dyskusje przeradzały się w otwarte kłótnie – wspominają lekarze.Szybko stało się jasne, że placówkę może uratować tylko terapia wstrząsowa. W 2004 r. ówczesny dyrektor przekonał powiat, że szpital powinien stać się spółką. Samorząd przejął długi lecznicy, zaciągnął kredyt i przekazał blisko 2 miliony złotych na inwestycje.

Wkrótce do placówki przyszedł nowy szef, który rozpoczął kompletowanie personelu. – W momencie przekształcenia publicznego szpitala w spółkę wszyscy zatrudnieni dostali wypowiedzenia. Wiadomo było, że nie każdy z nich dostanie miejsce w nowej firmie. Tymczasem bezrobocie w Żninie sięgało 30 proc. Rozmowy były trudne – wspomina Zwolenkiewicz. Jeszcze w 2000 r. szpital miał 450 etatowych pracowników. Dziś personel liczy 202 osoby. Niemal wszyscy lekarze, a także część pielęgniarek to pracownicy kontraktowi.

– Szpital pozbył się też zbędnych nieruchomości. Zlikwidowaliśmy magazyn, a stary budynek, gdzie mieściła się administracja i mieszkania, oddaliśmy starostwu – wspomina doktor Kmiećkowiak.

Dzięki przekształceniu w spółkę prawa handlowego szpital może sprzedawać dodatkowe usługi medyczne.

Placówka ma kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia. Jeśli jednak ktoś chce ominąć kolejkę, może zapłacić za operację czy zabieg. – Takie usługi świadczymy poza czasem pracy. Lekarze dostają za nie dodatkowe pieniądze – informuje prezes. Takie przypadki należą jednak do rzadkości. – Nasz region nie jest zbyt bogaty – tłumaczy Kmiećkowiak. Roczny budżet szpitala wynosi obecnie 15 mln zł. Zaledwie 8 procent z tej kwoty to dochody dodatkowe.

Dzięki zatrudnieniu lekarzy na kontrakty, szpital nie ma problemu z dyżurami, a medycy zarabiają nawet 12 – 15 tys. zł brutto

– Ważne też, że w szpitalu nie ma teraz sztywnych reguł organizacyjnych, a ja mogę kształtować pensje, biorąc pod uwagę wkład pracy poszczególnych osób – wyjaśnia szef placówki. Koszty poszczególnych oddziałów nie mogą przekraczać ich przychodów. Oddziały chirurgii, ortopedii i pediatrii otrzymały tzw. umowy zadaniowe. – Pracujące tam zespoły lekarzy otrzymują procent od zysku – wyjaśnia Kmiećkowiak.

I wreszcie – dzięki zatrudnieniu lekarzy na kontrakty szpital nie ma problemu z 48-godzinnym tygodniem pracy. – Pracujemy nawet po 70 godzin tygodniowo – przyznaje Zwolenkiewicz. W ślad za tym idą jednak pieniądze. – Po uwzględnieniu dyżurów lekarz na kontrakcie może zarobić u nas nawet od 12 do 15 tys. zł brutto – zaznacza Kmiećkowiak.