Nie każdy zagraniczny akt notarialny jest skuteczny w Polsce. Sąd Najwyższy tłumaczy

To przestroga z najnowszego orzeczenia Sądu Najwyższego, która może uchronić przed niepotrzebnymi kłopotami.

SN rozpatrywał sprawę w której najpierw referendarz, a następnie sąd rejonowy i okręgowy oddaliły wniosek zainteresowanej o wpisanie do księgi wieczystej jako właścicielki nieruchomości położonej w Polsce, darowanej jej przez krewnego na podstawie dokumentu sporządzonego przez notariusza w USA. Wskazano, że nie zostały dochowane wymogi co do formy czynności darowizny nieruchomości położonej w Polsce.

Czytaj więcej

Spadki i darowizny

Kiedy sporządza się ustny testament? Ważny wyrok Sądu Najwyższego

Szczególna forma ostatniej woli jest możliwa, gdy stan zdrowia spadkodawcy stopniowo pogarsza się...

Zagraniczny akt notarialny. Ważna kwestia dla Polaków żyjących za granicą

Kobieta nie dała za wygraną i zapytała w skardze kasacyjnej SN, czy akt notarialny sporządzony przez notariusza publicznego z kraju będącego stroną konwencji haskiej z 5 października 1961 r. (znoszącej wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych) jest aktem notarialnym w rozumieniu art. 158 kodeksu cywilnego. Kwestia ta ma w praktyce bardzo istotne znaczenie, biorąc pod uwagę, że poza granicami zamieszkują i pracują miliony obywateli Polski, z których wielu jest właścicielami nieruchomości położonych w ojczyźnie.

Sąd Najwyższy nie uwzględnił skargi. Przypomniano, że przywołana przez skarżącą konwencja przewiduje możliwość opatrzenia zagranicznego dokumentu poświadczeniem sporządzonym w jednym państwie umożliwiającego legalne użycie go w innym państwie (apostille). Nie budzi więc wątpliwości – co podkreślił sędzia SN Jacek Widło – że postanowienia konwencji znoszą wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych (od 14 sierpnia 2005 r.). Ogranicza się to jednak do poświadczenia autentyczności podpisu, charakteru, w jakim działa osoba, która dokument podpisała, a w razie potrzeby, tożsamości pieczęci lub stempla na dokumencie. Legalizacja ta nie obejmuje natomiast poświadczenia zgodności formy dokumentu z prawem właściwym dla formy danej czynności prawnej. Jeżeli zaś umowa dotyczy nabycia i utraty własności nieruchomości położonej w Polsce, wymagania w zakresie formy ustalać należy według prawa polskiego.