W Dikika w Etiopii zespół badaczy odkrył kości zwierzęce noszące ślady użycia ostrych krawędzi kamiennych. Pochodzą sprzed ok. 3,4 mln lat, prawie sprzed miliona lat wcześniej niż najstarsze dotąd znane. Jest to także dowód na to, że przodek człowieka Australopithecus afarensis rozsławiony przez szkielet Lucy żywił się nie tylko korzonkami, ale także mięsem. „Befsztyk” był raczej tatarski niż chateaubriand, bo austrolopiteki nie umiały rozniecać ognia. Informację tę przynosi dzisiejsze wydanie „Nature”.
– Teraz, kiedy wyobrazimy sobie Lucy przechadzającą się po równinach wschodniej Afryki w poszukiwaniu pożywienia, możemy przyjąć, że w ręku miała kamienny odłamek do rozdzierania mięsa – mówi dr Shannon McPherron z Instytutu Antropologii Ewolucyjnej Maksa Plancka w Lipsku, główny autor artykułu w „Nature”.
[srodtytul]Z kamiennym ostrzem[/srodtytul]
– Z kamiennym narzędziem pomocnym w szybkim rozkrajaniu mięsa, dzieleniu kości i wyciąganiu z nich smakowitego szpiku zwierzęta stały się bardzo atrakcyjnym źródłem pożywienia. Mięsożerność to jeden z dwóch najważniejszych czynników, obok rozpoczęcia produkcji narzędzi, które zadecydowały o losie naszego gatunku – dodaje badacz.
Najstarsze znane dotąd nauce ślady na kościach wykonane narzędziami pochodzą z Bouri, także w Etiopii. Te kości mają 2,5 mln lat. Najdawniejsze narzędzia kamienne pochodzą mniej więcej z tego samego okresu. Znalezione zostały w okolicach miejscowości Gona. Uczeni nie znaleźli jednak żadnych skamieniałości, które mogłyby powiązać narzędzia z Gona z kośćmi z Bouri.
