Kłamstewka i półprawdy o kochaniu

Kto wie, czy gdyby romans Romea i Julii, Heloizy i Abelarda czy Tristana i Izoldy trwał dłużej, to namiętność między nimi by nie wygasła. Jak obliczyli neurobiolodzy, ta odmiana miłości – zwana romantyczną – kończy się po roku, góra półtora. Jej utrzymywaniu się sprzyjają trudności na drodze do spełnienia, które podsycają żar uczucia.

Miłość Romea i Julii stanowi dzisiaj wzór dla zakochanych. Ale czy słusznie? Czy, obchodząc jutro swoje święto, nie powinni oni choć przez chwile spojrzeć na swój stan oczami naukowców?

– Idea miłości romantycznej jako jedynego prawdziwego uczucia, wielkiej namiętności dezorganizującej życie, jest mitem – mówi “Rz” prof. Bogdan Wojciszke z Instytutu Psychologii PAN, autor książki “Psychologia miłości”. – Subiektywnie rzecz biorąc, to silne przeżycie, lecz ze swej natury nieuchronnie ulotne.

Głośnym echem odbiła się teza, jaką na ten temat postawił Michael Liebowitz, psychiatra z New York State Psychiatric Institute. Otóż stwierdził on, że wygasanie miłości ma swoje podstawy w fizjologii mózgu. Organ ten może przyzwyczajać się do naturalnych stymulatorów lub może dochodzić w nim do obniżania się poziomu PEA. To fenyloetylamina, mała cząstka, która wzmaga poczucie szczęścia, radości i euforii. Zakochujemy się, kiedy komórki nerwowe w układzie limbicznym, siedlisku uczuć, są nasycone przez tę i inne substancje.

Na kolejnych etapach związku trzeba włożyć weń wiele pracy. Także dlatego, że ludzka psychika silniej reaguje na wydarzenia negatywne niż pozytywne. W rezultacie życiem we dwoje rządzi prawo asymetrii. Dlatego, by przezwyciężyć skutki jednego przykrego incydentu, trzeba pięciu przyjemnych. – Wielu osobom się wydaje, że miłość wydarza się sama, bez wysiłku ze strony osób zainteresowanych – mówi prof. Bogdan Wojciszke. Zdaniem psychologa to kolejny mit na jej temat.

Młodość to namiętność. W tym czasie wszystko przeżywa się bardziej, również stan zakochania. Dlatego kiedy w dojrzałym wieku człowiek patrzy wstecz, wydaje się mu, że największe uczucie spotkało go właśnie wtedy. Nic dziwnego, że portal nasza-klasa.pl, łącząc po latach koleżanki i kolegów ze szkolnych ławek, rozbija rodziny.

Wielka miłość, zwana romantyczną, kończy się według uczonych po półtora roku

Psychologowie uważają jednak, że nie tyle miłość się zdarza raz, ile właśnie młodość. A przecież zakochują się także ludzie starsi, choć jak tłumaczy prof. Zbigniew Izdebski, seksuolog, odbierane jest to jako dziwactwo. – Pamiętam jedną ze swoich pacjentek, emerytkę, której córka zabraniała się spotykać z amantem. Matka wymykała się z domu pod pretekstem pójścia do kościoła. Z płaczem tłumaczyła, że kochała swojego zmarłego męża, ale nie sądziła, że jeszcze coś takiego jej się w życiu przydarzy – opowiada Izdebski. Jak wynika z jego badań, w miłości ludzi starszych element seksualny schodzi na dalszy plan, a najważniejsze staje poczucie bliskości.

Skoro mowa o miłości erotycznej, to nieprawda, że miernikiem udanego pożycia jest osiągnięcie orgazmu. – To ważny wskaźnik, ale nie najważniejszy – mówi Izdebski. Dlatego, przeprowadzając swoje badania, pyta respondentów o to, czy są zadowoleni z życia intymnego. Dotyczy to zwłaszcza kobiet, których seksualność jest bardziej skomplikowana, niż jeszcze do niedawna sądzono. Orgazm jest dla pań ważny, ale ważniejsza bywa harmonijna relacja z partnerem.

Utarło się, że seks się uprawia wieczorem. Ale nie dla wszystkich jest to oczywiste. – Rytmy biologiczne człowieka w dużym stopniu zależą od uwarunkowań genetycznych – tłumaczy prof. Bronisław Cymborowski z Wydziału Biologii UW, chronobiolog. Dla tak zwanych skowronków, a więc osób, które najwięcej wigoru mają rano, ten czas będzie lepszy na uprawianie miłości. Przyczynia się do tego podwyższony poziom testosteronu i hormonów stresowych. Tzw. sowy bardziej aktywne będą wieczorem. Dlatego ważne jest, by wiązać się z osobami o podobnym chronotypie.

Najczęściej zakochujemy się na wiosnę, a kochamy się jesienią. Liczba kontaktów seksualnych jest w październiku dwukrotnie wyższa niż w lutym, miesiącu najbardziej chudym pod tym względem. O ile wakacje są czasem, w którym przeżywa się płomienne romanse, o tyle prawdziwej miłości się szuka przeważnie w brzydszych porach roku. – Zaczyna się jesienią – mówi Cymborowski. – Latem buzują w nas hormony i łatwo się zakochać. Ale takiej miłości często nie traktuje się poważnie. Początek stycznia jest czasem noworocznych obietnic, próbą zaczynania życia od nowa. Także z nowym partnerem.