Cmentarz w kamieniołomie

Polsko-Libańska Misja Archeologiczna prowadziła rekonesans na terenach, które zostaną zalane spiętrzonymi wodami rzeki Auali, po wybudowaniu na niej zapory.

Badania prowadzono w ramach projektu Eszchmun (imię starożytnego głównego fenickiego bóstwa). Badaniami kierowali dr Krzysztof Jakubiak z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego i Michał Neska z Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej im. Kazimierza Michałowskiego UW.

[srodtytul]Dziewiczy region[/srodtytul]

Uzyskanie koncesji władz Libanu na prowadzenie badań archeologicznych zdarza się rzadko. Przez ostatnie dekady archeolodzy nie gościli w tym kraju ze względu na działania wojenne i na skomplikowaną sytuację polityczną. Tym cenniejsze jest zezwolenie na badania dla naszych uczonych. Jest ono wynikiem uznania, jakim w świecie cieszą się polscy archeolodzy.

Polacy prowadzili poszukiwania w południowo-zachodniej części kraju. Obszar ten sięga przedmieść nadmorskiej Sajdy. W starożytności nosił nazwę Sydon, wspomina o nim Biblia. Była to fenicka perła, jeden z najważniejszych starożytnych portów w tym rejonie świata. Miasto słynęło z budowy okrętów i wyrobów szklanych. A jednak przyległe do niego tereny pozostawały nieprzebadane pod względem archeologicznym.

Po tegorocznym sezonie badawczym na mapie archeologicznej wokół Sydonu zaznaczonych będzie 29 nowych stanowisk. Wiele z nich ma szczególny charakter, ponieważ są to nekropole (cmentarze wykute w skale). Użytkowano je w okresie rzymskim, mniej więcej od I do IV wieku naszej ery.

Zaskakujących odkryć dokonali Polacy w starożytnych kamieniołomach. Z tych kopalni eksploatowanych już w epoce brązu pochodził kamień – materiał do wznoszenia budowli w pobliskim Sydonie.

[wyimek]Starożytne fenickie miasto Sydon słynęło z budowy okrętów i wyrobów szklanych [/wyimek]

Miasto było wówczas, na początku I tysiąclecia p.n.e., wielkim placem budowy. Fenicjanie prowadzili prace na ogromną skalę, między innymi wznosili świątynię boga uzdrowiciela Eszchmuna u wylotu doliny badanej przez polskich archeologów.

[srodtytul]Podwójna korzyść[/srodtytul]

Okazało się także, że wyeksploatowane partie kamieniołomów nie były po prostu porzucane, lecz wykorzystywane w zupełnie innym, nie materialnym, ale duchowym celu. Kamieniołomy użytkowano również jako miejsca składania zmarłych, i to bardzo dawno, bo niemal 3 tysiące lat temu.