Jak walczyć w sprawie własnej, cudzej i społecznej

Prawo skargi na organy administracji gwarantuje nam konstytucja. Warunki przyjmowania i tryb rozpatrywania skarg precyzują: [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=11717F9CB10E5F12B44FADC653F511E1?id=133093]kodeks postępowania administracyjnego[/link] oraz rozporządzenie Rady Ministrów, czasem także wewnętrzne regulaminy organizacyjne urzędów lub statuty organów.

Poskarżyć się można np. na zaniedbania lub niewłaściwe wykonywanie obowiązków przez urząd albo jego pracowników, na naruszenie praworządności lub interesów, a także na przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw. Tego rodzaju skarga nie ma nic wspólnego ze skargą składaną do sądu administracyjnego na tzw. decyzję administracyjną.

[srodtytul]Osobiście, pocztą lub e-mailem[/srodtytul]

Skarga może być złożona w interesie publicznym albo w sprawie własnej lub innej osoby za jej zgodą. Kodeks gwarantuje, iż skarżący się obywatel nie może być narażony na jakikolwiek uszczerbek lub zarzut, jeżeli działał w granicach prawa. Innymi słowy skarga nie może mu grozić ujemnymi konsekwencjami, np. w związku z załatwianiem jego spraw administracyjnych ani też procesem o zniesławienie urzędnika.

Skargi składa się do właściwych do ich rozpatrzenia organów państwowych i samorządowych.

[wyimek]Skargę trzeba rozpatrzyć bezzwłocznie, najpóźniej w ciągu miesiąca[/wyimek]

Skargę wnosi się na piśmie osobiście, listownie, faksem albo pocztą elektroniczną. Na żądanie interesanta urzędnik powinien potwierdzić jej przyjęcie. Można poskarżyć się także ustnie do protokołu, który podpisują wnoszący skargę i przyjmujący zgłoszenie. W protokole zamieszcza się datę jej przyjęcia, imię, nazwisko (nazwę) i adres zgłaszającego oraz zwięzły opis sprawy.

[srodtytul]Anonimy powinny lądować w koszu[/srodtytul]

O tym, czy konkretne pismo jest skargą, decyduje jego treść, a nie zewnętrzna forma (np. nazwanie go podaniem). Uwaga! Zgodnie z przepisami skargi, które nie zawierają imienia i nazwiska (nazwy) oraz adresu wnoszącego, czyli anonimy, pozostawia się bez rozpoznania.

Pracownik, który otrzymał skargę dotyczącą jego pracy, ma obowiązek przekazać ją niezwłocznie swojemu przełożonemu. Skarga dotycząca określonego urzędnika nie może być rozpatrywana ani przez niego, ani przez osobę, która jest jego podwładnym.

Jeżeli z jej treści nie można ustalić, o co w niej chodzi, wzywa się skarżącego interesanta, aby w ciągu siedmiu dni od otrzymania wezwania złożył wyjaśnienia lub uzupełnienia. Poucza się go, że jeśli nie usunie braków, skarga nie zostanie rozpoznana.

Jeśli skarga dotyczy kilku spraw podlegających rozpatrzeniu przez różne organy, ten, do którego ją wniesiono, zajmuje się zagadnieniami należącymi do jego właściwości, a pozostałe przekazuje innym, przesyłając odpis skargi i zawiadamiając o tym interesanta.

[srodtytul]Miesiąc na załatwienie [/srodtytul]

Skarga musi być rozpatrzona bez zbędnej zwłoki, najpóźniej w ciągu miesiąca. Czasem jej rozpatrzenie może wymagać zbadania i wyjaśnienia sprawy, organ zbiera wtedy niezbędne materiały. W razie niezałatwienia skargi w terminie urząd powinien zawiadomić interesanta o powodach opóźnienia i podać nową datę jej załatwienia. Pracownik organu państwowego, pracownik samorządowy winni niewłaściwego i nieterminowego załatwiania skarg ponoszą odpowiedzialność porządkową lub dyscyplinarną.

O sposobie rozstrzygnięcia sprawy urząd powiadamia skarżącego się.

Zawiadomienie powinno zawierać: oznaczenie organu, od którego pochodzi; wskazanie, w jaki sposób skarga została załatwiona; podpis z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego urzędnika upoważnionego do jej załatwienia. Zawiadomienie o odmownym załatwianiu skargi powinno zawierać ponadto uzasadnienie faktyczne i prawne.

Interesant niezadowolony z rozpatrzenia skargi może ją ponowić. Gdy za pierwszym razem uznana została za bezzasadną i jej bezzasadność wykazano w odpowiedzi, a skarżący ją powtórzy, nie wskazując nowych okoliczności – organ może podtrzymać swoje poprzednie stanowisko. O załatwieniu w taki sposób skargi wniesionej ponownie urząd zawiadamia organ wyższego stopnia.

Obywatel kwestionujący sposób załatwienia jego skargi nie może skierować sprawy do rozstrzygnięcia przez sąd administracyjny.

[ramka] [b]O tym warto pamiętać[/b]

- Skarga powinna zawierać imię i nazwisko oraz adres osoby ją wnoszącej.

- Interesant może dołączyć do skargi kserokopie dokumentów.

- Skarga i załączniki są wolne od opłat.

- Skargi na piśmie składa się np. w kancelarii ogólnej, w sekretariacie, w punkcie obsługi mieszkańców w urzędzie miasta.

- Przy załatwianiu skarg nie ma odwołań w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego.[/ramka]

[b]Czytaj też:

[link=http://www.rp.pl/artykul/387823,387684_Z_orzeczen_sadow_administracyjnych.html]„Z orzeczeń sądów administracyjnych”[/link]

[link=http://www.rp.pl/artykul/378423,387685_Dyzury_dla_interesantow.html]„Dyżury dla interesantów”[/link]