Właściciel płaci tylko za swój odcinek

Jeśli właściciel wybudował także część przewodu niebędącego przyłączem, należy mu się zwrot kosztów od przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjnego lub gminy.

Właściciela nieruchomości obciążają, oczywiście, również koszty budowy i niezawodnego funkcjonowania instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej wewnętrznej, tj. znajdującej się w budynku.

Zasada zapisana w art. 15 ust. 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=182311]ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrywaniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków[/link] (DzU z 2006 r. nr 123, poz. 858 ze zm.) jest taka, że koszt budowy:

> przyłącza do sieci kanalizacyjnej oraz wodociągowej,

> studni wodomierzowej,

> pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego oraz urządzenia pomiarowegoobciąża osobę ubiegającą się o przyłączenie nieruchomości do sieci.

Niejednokrotnie inwestor, by uzyskać przyłączenie do sieci, oprócz samego przyłącza buduje także część sieci kanalizacyjnej czy wodociągowej, której koszty go nie obciążają.

Do tej części wydatków inwestora odnosi się art. 31 wskazanej ustawy z 7 czerwca 2001 r. Zapisano w nim, że osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą przekazać je odpłatnie gminie albo przedsiębiorstwu wodno-kanalizacyjnemu na warunkach uzgodnionych w umowie.

[srodtytul]Ważne rozróżnienie[/srodtytul]

W praktyce powstają niejednokrotnie kontrowersje, co jest przyłączem, a jakie urządzenia wchodzą w skład sieci magistrali wodnej czy kanalizacyjnej. Odwołać się tu trzeba do definicji zamieszczonych w art. 2 ust. pkt 5 i pkt 6 ustawy z 2001 r. Tak więc przyłącze wodociągowe to odcinek przewodu łączącego sieć wodociągową z wewnętrzną instalacją wodociągową w nieruchomości odbiorcy wody wraz z zaworem za wodomierzem głównym. [b]Przyłączem kanalizacyjnym jest natomiast odcinek przewodu łączącego wewnętrzną instalację kanalizacyjną w nieruchomości odbiorcy z siecią kanalizacyjną, za pierwszą studzienką,[/b] licząc od strony budynku, a gdy nie ma studzienki – do granicy nieruchomości odbiorcy.

Ta niejasna definicja była przyczyną licznych sporów. Dlatego konieczne się okazały dodatkowe wyjaśnienia. Wątpliwości wyjaśnił Sąd Najwyższy w uchwale z 13 września 2007 r. (sygn. III CZP 79/07). Uznał w niej mianowicie, że przyłączem kanalizacyjnym jest tylko odcinek przewodu kanalizacyjnego leżący w granicach nieruchomości odbiorcy usług.

Odcinek zatem, który znajduje się poza granicą jego działki, przyłączem nie jest. W konsekwencji więc koszt jego budowy nie obciąża odbiorcy usług.

[srodtytul]Należy się refundacja[/srodtytul]

Jeśli jednak własnym sumptem właściciel nieruchomości oprócz przyłącza instalacji wewnętrznej wykonał także część przewodu należącego już do sieci (magistrali) kanalizacyjnej, należy mu się – stosownie do art. 31 ustawy z 2001 r. – zwrot wydatków. Może on się domagać co do zasady zwrotu wszystkich kosztów, a nie np. połowy. Refundacja może mieć formę zaliczenia na poczet opłaty adiacenckiej pobieranej przez gminę od wzrostu wartości nieruchomości związanej z możliwością przyłączenia do sieci.

Przedsiębiorstwo czy gmina nie może wówczas odmówić przejęcia urządzenia wodociągowego czy kanalizacyjnego i zapłaty kosztów jego wykonania. W razie odmowy właścicielowi nieruchomości wolno dochodzić związanych z tym roszczeń od gminy lub przedsiębiorstwa na drodze sądowej.

Nie ma jednak obowiązku przejmowania urządzeń niebędących przyłączami, jeśli nie odpowiadają one warunkom technicznym określonym w przepisach prawa.

[ramka][b]Do wójta lub przedsiębiorcy[/b]